Heeft deze spannende strijd een betere uitkomst dan de Oranje vrouwen?...
We zijn per ongeluk vergeten het verslag van afgelopen zondag met jullie te delen. Dus hierbij alsnog. Veel leesplezier!
Vandaag stonden we om half 7 op en begonnen we de dag weer met wit brood. Gelukkig is er nog wel genoeg variatie in ons broodbeleg. Iedereen had zich netjes aangekleed, omdat het natuurlijk zondag is. Na deze gevarieerde maaltijd gingen we volgens Ghanese tijd, altijd iets later dan gepland, naar de kerk om 9:00 uur. Na een korte wandeling met heel wat kinderen aan onze handen, kwamen we aan bij de kerk (met eigen meegenomen stoelen en banken). De dienst begon met een zegen, op z´n Ghanees, met veel geprezen amen. Vervolgens zongen de Ghanezen een soort opwekkingslied geleid door goed bespeelde drums. Hierna was het offering time, geen geit, maar geld. Een enkeling ging naar voren om 50 cedi’s in een zilveren kom te stoppen. Toen werd het tijd voor ons om te shinen, terwijl sommigen nog met slapende kinderen op schoot zaten, zoals Abel, Annejet en Ruben S. We gingen My Lighthouse zingen, begeleid door Jonna op de gitaar. Daarna gingen we een prachtig canon van King of Kings uitvoeren, wat maar liefst één keer geoefend was die ochtend, maar die verliep erg goed onder begeleiding van Marlieke. Rein was aan de beurt als ons stamhoofd om een goede preek van dominee Donken na te apen. Wel was er een creatieve toevoeging, namelijk dat de vieze voeten van Guus schoon werden gemaakt door Lammert op z’n knieën. Die zijn helaas nog steeds niet helemaal schoon. De principes van dienen werden weer benoemd en geprezen door amen. De kerkdienst was daarna afgelopen. We gingen een foto maken voor de ‘bouwval’. Guus stond achter de camera, dus is het nog de vraag of de foto gelukt is. Teruglopend naar ons ‘hotel’, konden de kinderen geen afscheid nemen, dus liepen ze aan de hand weer met ons mee terug.
Terug stond de lunch al bijna weer klaar, weer was er een poging gedaan om een goede Nederlandse maaltijd na te maken, namelijk quiche en pizza. Het was niet vergelijkbaar met Nederlandse pizza, dus waren de meningen hierover verdeeld. Daarna even tijd voor vrije tijd en konden we ons klaar gaan maken voor de wedstrijd van ons leven. De Ghanezen vs de Oranje Leeuwen en Leeuwinnen beide gekleurd in rood, wit, blauw. Jan stond klaar om ons te fluiten in zijn Bondscoach jas. We gunden de Ghanezen de eerste aftrap, wat achteraf niet handig was. Er vloog na 10 minuten toch een bal achter onze geweldige keeper Abel. Hij kwam enthousiast uit het goal, maar het mocht niet baten. Na wat goede pogingen vanuit onze kant, werd er toch weer een bal ingeprikt. Dus was de stand bij rust 2-0. Na wat nieuwe tactiekbesprekingen gingen we met een verse opstelling van start in de tweede helft. Desondanks werd er een derde goal gemaakt. Hierna hadden we toch de smaak meer te pakken, want kort achter elkaar scoorden Zeb en Wietse een prachtgoal. Ondertussen werden we vrolijk aangemoedigd door alle kindjes aan de kant. De wedstrijd werd afgesloten door een mooie poeier van een Ghanees in een Chelsea en Bayern München tenue. Dus schudden we de hand op een stand van een 4-2 nederlaag. De beker werd uitgereikt aan de Ghanezen, die daarmee allemaal erg enthousiast op de foto wilden. Vervolgens werd er wat uitleg gegeven over de hygiëne, waarbij de nadruk werd gelegd op het wassen van de handen met zeep. Ook wat uitscheiding advies, doe het in een gat, niet zomaar op de grond.
Een maaltijd met rijst en kip stond voor ons klaar, die prima smaakte. Ook was er nog een ui met rauwkost. Nu is iedereen weer aan het schrijven en gaan we zo nog zingen.
Groetjes, Abel en Mirelle
P.S.: de groep verwacht bij terugkomst (echte) pizza bij Hebron
