Van klinieken tot self help groups, alles komt samen in deze afgelopen dagen. Ook hebben wij nog een speciale boodschap voor sommige ouders.
We zijn hier intussen net over de helft van het project, maar eigenlijk weet niemand precies welke dag of hoe laat het is. We leven in het moment kun je wel zeggen. Er wordt volop genoten, veel gelachen, af en toe naar de wc gerend. Tja, een iets zwakkere maag op al dat Afrikaanse eten hoort erbij, al is het eten hier echt formidabel. We worden ook steeds behendiger in de lokale taal, mi ngoni (hoe gaat het) en ma muke (het gaat goed!) klinken de hele dag door het dorp.
Nadat we op zondagmiddag een bezoekje kregen van een paar miljoen mieren en termieten, die we met water en deet keurig weer hebben weggestuurd, keerde de rust weder in Aripezu. Rust hebben we wel nodig, want de cultuurprogramma’s en kinderprogramma’s gaan nu echt van start. Op maandag is er een groep vertrokken om een kijkje te nemen bij een self help group. Dit is een groep ouders die in gesprek gaan over hoe een opvoeding werkt, hoe ze een goede familie zijn, hoe je met geld omgaat en hoe je je land efficiënt inricht. Het was indrukwekkend om te horen hoeveel positieve impact de training na een half jaar al had op de ouders en zo ook op de community.
Voor het cultuurprogramma is er ook een bezoek gebracht aan de kliniek. Het was best indrukwekkend om te zien en te horen hoe het er aan toe gaat. Veel jonge vrouwen die daar wachten op hun bevalling en mensen die niet alle hulp kunnen krijgen die ze eigenlijk wel nodig hebben. Een schril contrast met hoe het in Nederland gaat.
En hoe is het dan met de bouw? Tja, dat ligt af en toe ietwat gecompliceerd. Op de maandagochtend was er een heuse lokale bouwvakkers staking. Waar komt het op neer: communicatie, communicatie en nog eens communicatie. Nadat de kou (niet letterlijk, want we zweten hier alsnog als een otter) uit de lucht was, gingen we weer volle kracht vooruit. Ook krijgen we regelmatig een hooggeëerd bezoekje van de district engineer. Deze vindt het nogal fijn om af en toe tegen een muurtje te trappen, letterlijk en figuurlijk. Dit is een interessant bureaucratisch schouwspel dat zich voor onze neuzen afspeelt. Nadat de engineer is vertrokken, gaat de bouw weer snel verder. Vaak gaan we dan door, waar we voor zijn bezoek gebleven waren. Ook komen er regelmatig steeds meer kinderen helpen met stenen sjouwen. Kruiwagens vol worden van de ene kant van het veld naar de andere kant gebracht.
Intussen is het kinderprogramma volop bezig. Het verhaal van de ark van Noach en David en Goliath is verteld. Ook is er door de kinderen een kleurige mantel gemaakt van papier, namelijk die van Jozef. Voor het toneelstukje droeg Jonathan hem met trots. De komende dagen staan er nog een aantal programma’s op de planning met verschillende Bijbelverhalen als thema.
Op dinsdag vertrok een groepje naar een school in de buurt voor story telling. Hier zou verslag worden gedaan van het proces en de aftermath van een eerder project dat World Servants hier heeft gedaan. Onderweg bleek echter dat het Mother Mary’s Day was, een officiële feestdag, waardoor er dus helemaal niemand aanwezig was op de school. Vrijdag staat het volgende moment gepland om hier een bezoekje te brengen.
Life skills is ook van start gegaan. Het eerste thema: je bent speciaal. Jonathan, Duco, Lida, Samuelle en Daniëlle gingen met de lokale jongeren in gesprek over het thema. Hier kwamen interessante en confronterende verhalen uit naar voren. Dit beloven dus nog een aantal waardevolle sessies te worden.
Op dinsdag barstte dan ook het laatste extra programma los: Football4Water! Dit was een waar feest. De groep werd verwelkomd door enorm veel enthousiasme van alle kinderen die op het terrein aanwezig waren. De twee teams die aan het programma deelnemen, begonnen met de warming-up onder leiding van Myrthe, Jan Douwe, Hans en Liza. Leonie en Jelmer deden ondertussen oefeningen met de aanwezige kinderen. Hierna werd er een hygiëne uitleg gegeven door middel van het zingen van liedjes, het opvoeren van toneelstukjes en het laten zien van foto’s. Hierna werd de wedstrijd gespeeld, met professionele regio scheidsrechter. Hier werd nog tussen Jan Douwe en Hans een colaatje op gezet. Uiteindelijk ging het team van Hans er met de winst vandoor en kon Hans s’avonds genieten van een heerlijk colaatje. Komende zondag wordt voor de interland wedstrijd de finale gespeeld. Dit belooft een spektakel te worden met vele toeschouwers.
Dan volgt hier nog een speciale boodschap voor de mensen thuis: herkent u uw zoon zijn achterhoofd op deze foto, vrees niet, hij zal als een koning worden behandeld in de kappersstoel.
