Wauw, wat een dagen hebben wij weer achter de rug: een prachtige doop van twee van onze deelnemers, een spetterend interland, het dak zit er nu helemaal op en er was een héérlijke maaltijd.
Dag 16: zondag 6 augustus
Rond 09.30 uur komt er een Tutut (een vrachtwagentje van het merk Tata, die door het toeterende geluid zijn bijnaam heeft gekregen) ons terrein opgereden. Het valt ons op dat het een andere dan normaal is... ons vervoer is stuk! Gáát er een keer iets mis, gebeurt het wanneer wij er niet in zitten... :) Wat een zegen dat ons alle ellende bespaard wordt. Het nieuwe 'busje' brengt ons vandaag naar een andere kerk dan vorige week. Het gebouw is iets moderner en we mogen zitten op stoelen mét rugleuning. Dat is iets wat we de afgelopen twee weken nog niet hebben meegemaakt. De dienst is redelijk kort, doordat er na de kerkdienst naar een meer wordt gereden voor de doop.
Bepakt in de busjes, rijden we samen met belangstellende Zambianen naar de plek waar er gedoopt wordt. Onze deelnemers Douwe en Gepke hadden vóór dit project aangegeven dat ze een sterk verlangen hadden om zich als volwassenen te laten dopen in het projectland. Wat geweldig om dit met hen mee te maken. Na een krachtige getuigenis die inspirerend is voor onze groep en de locals, gaan beiden kopje onder in het water onder toeziend oog van een meelevende groep deelnemers. Het was adembenemend mooi.
Op de terugweg worden er sandwiches uitgedeeld in de busjes: we gaan ons opmaken voor de voetbalwedstrijden. Eenmaal aangekomen op onze projectplaats, worden de laatste tactieken en positiewijzigingen nog doorgenomen voordat de eerste wedstrijd begint. Om 15:15 uur klinken het Zambiaanse en Nederlandse volkslied over het voetbalveld. Vanuit de dorpjes komen steeds meer toeschouwers aangehold.
De eerste wedstrijd is het vrouwelijke interland. Onze dames nemen het op tegen een elftal van Zambiaanse vrouwen. Ze gaan goed van start en worden hard aangemoedigd door de rest van de groep. Het is even wennen aan het hobbelveld, maar al snel vinden ze hun draai. Doordat de tegenstander beter op elkaar was ingespeeld, lukte het hen om één keer door onze verdediging te snijden: eindstand 1-0.
Een klein uurtje na het eerste fluitsignaal, treden de mannen aan voor hun interland. Ook zij komen tegenover een goed op elkaar ingespeeld voetbalelftal te staan. Al snel komen de Zambianen op een 2-0 voorsprong waarna ze het 'aandurfden' om wissels door te voeren: onze lokale vrienden nemen plaats op het voetbalveld ter vervanging van het goedgetrainde voetbalteam. Hierdoor ontstond er een evenwichtige wedstrijd volop kansen en mogelijkheden voor beide partijen. Vlak voor de rust rolt een geblokkeerde voorzet voor de voeten van een oranje shirt: richt, vuur, raak! Met een 2-1 achterstand wordt er aan de pauze begonnen, waarin er veel wijzingen worden doorgevoerd: de dames springen de mannen bij als wissels, een mannetje meer achterin en de wind is de tweede helft voor ons gunstig.
De tweede helft gaat op en neer en is erg vermakelijk voor de ondertussen hordes publiek. Tegen het einde van de wedstrijd wordt er vanuit een corner een hoge voorzet gegeven. De bal schampt het voorhoofd van de spits, om vervolgens via een Hollands uitschuifbeen op de onderkant van de lat te belanden. De bal spat uiteen en raakt vervolgens de doellijn. Wat doet de scheidsrechter... doelpunt! Wat een feest langs de zijlijn: 2-2! Een VAR had het doelpunt afgekeurd in Nederland maar zonder commentaar wordt er hier lekker doorgevoetbald in Zambia! Het blijft bij deze stand en vol plezier gaan we met beide teams richting de penalty serie. Na veertien genomen strafschoppen en mooie reddingen van beide keepers eindigt deze serie uiteindelijk in een 5-4 overwinning voor de Zambianen. Na de wedstrijd weet de cameralens ons goed te vinden en worden de glimlachen goed vastgelegd, want ondanks twee nederlagen hebben we óntzettend veel plezier met elkaar gehad!
Dag 17: maandag 7 augustus
Het besef begint er bij onze groep nu echt te komen: we zijn aan de laatste week begonnen. Nog een paar dagen kunnen we hier genieten om vervolgens weer huiswaarts te keren. We willen er eigenlijk nog niet aan denken, en daarom staan we er even extra bij stil aan het begin van deze week.
Op de bouwplaats zijn we begonnen aan onze laatste werkzaamheden: het afmaken van het dak, het maken van de veranda, het schilderen van de muren en het aanbrengen van de World Servants logo's. Voor de ondergrond van de veranda worden bakstenen gebruikt die tijdens het transport en het metselen kapot zijn gegaan. Dat zijn er nogal wat: stenen die in de oven vlakbij het vuur hebben gelegen, zijn hard. Stenen die ver van het vuur zijn gebakken, breken bij de minste of geringste aanraking. Al deze stenen moeten tot gruis worden geslagen met een hamer. Geloof mij: uw zoon en dochter, of vriend of vriendin, komt zonder frustraties thuis want die zijn er hier allemaal uitgeslagen :)
Voor het aanbrengen van de verf op de muren, komt er een grote pot saus tevoorschijn. Niet een pot saus die met precisie is gemengd in de Gamma mengmachine, maar een gevalletje 'ik denk dat de verhouding zo ongeveer wel goed is'. Desalniettemin zijn alle kleuren gelijk en worden de muren mooi wit waardoor het schoolgebouw afsteekt in haar omgeving. Morgen wordt er op de muur een logo geverfd, als blijvende herinnering aan onze tijd hier in Mkushi, Twatasha (stad, district).
Begin vorige week, hebben twee deelnemers een verzoek ingediend bij onze kok Tito. Ze zouden graag de gefrituurde aardappels van vorige week nog een keer overdoen, om ditmaal de aardappels in frieten te snijden in plaats een hele aardappel te frituren. Om het nog mooier te maken, wordt er ook stoofvlees en mayonaise geregeld. Trots presenteren zij 's avonds de maaltijd: een patatstoof mét mayonaise. De maaltijd die hen in Nederland ook dicht aan het hart ligt.
