Chocodamas: een half jaar later

Project update van 4 februari 2020 door Piet Grootenboer en Anna Ravensbergen

Vandaag bezochten we Chocodamas in Damas samen met Galo en Emilio. We zijn best onder de indruk van wat we aantreffen: een groot wit gebouw met een vrolijke muurschildering. Alles ziet er fris en mooi uit. We worden opgewacht door een uitgebreid comité voorgegaan door Veronica in een knalrood World Servants t-shirt. "FP" stond er met dikke letters op gestift. "Die heb ik gekregen van Frans", zegt Veronica. En grijnzend, "ik heb hem wel ingenomen anders was hij veel te groot".

Wanneer we tijdens de setup terugkomen na de bouw is het hoofddoel om te kijken hoe het gaat met de afbouw en om te horen hoe mensen het hebben ervaren om een groep van World Servants te ontvangen.

Als we vragen naar wat de mensen zich in een paar woorden herinneren van de groep komen er verschillende geluiden naar voren. "Aardig en eenvoudig", zegt Norma Judith. "Punctueel", noemt Raùl. "Ja punctueel en goed georganiseerd", voegt Verónica toe. "Voor ons was het een les, hoe goed zij zich georganiseerd hadden en dingen heel effectief aanpakten."

Als we ze vragen of ze een beetje konden voetballen komen de verhalen los. Over hoe de Hollanders gejoeld hadden toen ze de beker kregen. En de meiden op blote voeten gevoetbald hadden. Ook leken Maiia en Doménica niet ontevreden over de dansprestaties. Hoewel we ons best doe om hen ook kritische feedback te ontlokken, slagen we daar niet in.

De status van de afbouw is het volgende belangrijke bespreekpunt. Deze vordert gestaag. Helemaal af is het nog niet. In de afgelopen tijd was de grootste uitdaging om elektriciteit te regelen. Deze moest van ver komen en de kosten hiervan waren aanzienlijk. Een deel van de kosten heeft het nutsbedrijf op zich genomen en een ander deel wordt betaald door een Spaanse organisatie. Deze financiert ook de verdere afbouw aan de binnenkant: de tussenmuren, watervoorziening, een koude-opslag de toiletten. We verwachten bij ons volgende bezoek dit allemaal in volle productie te zien. Als met al is het een groot project geworden die als voorbeeld fungeert voor de regio. Ook vanuit de overheid is er grote interesse omdat een van hun doelen is om de agro-industrie meer te ontwikkelen in de regio.

Wanneer we vragen of het project heeft gebracht wat ze ervan hoopten, zegt Verónica: "Het heeft ons meer gebracht dan we hadden gedacht. En meer. Dit alles zou voor ons onbereikbaar zijn geweest, maar nu is het er wel en en dient het de gemeenschap op een bijzondere manier." Daarnaast was het verblijf van de groep een bijzondere ervaring. "Iedereen stond hier te huilen toen ze weggingen", zegt Norma Judith. Verónica voegt toe: "De lerares van onze school is vrij streng. Maar op de dag dat de jongeren vertrokken konden de kinderen zich niet meer concentreren en heeft ze ze maar buiten laten spelen."