Bolivia is het hoogstgelegen en meest geïsoleerde land van Latijns-Amerika. Sucre is de officiële hoofdstad van Bolivia, maar de regering is gevestigd in La Paz. Op veel gebieden zoals gezondheid, onderwijs, inkomensongelijkheid en levensverwachting scoort Bolivia het slechts van alle Latijns-Amerikaanse landen. Het openbaar onderwijs is van slechte kwaliteit en de educatieve mogelijkheden zijn zeer ongelijk verdeeld. Het gevolg is dat kinderen op het platteland vaak slecht kunnen lezen en schrijven of de basisschool niet afmaken.
Geschiedenis
Al lange tijd voordat de Spanjaarden Bolivia veroverden kende Bolivia een beschaving. De Indiaanse bevolking verdiende hun levensonderhoud door pottenbakkerij en handel in koper, zilver en vulkanisch glas genaamd obsidiaan. Ook creëerden ze prachtige architectuur. Rond 1441 namen de Inca’s het land over. Het Inca rijk vormt een belangrijk onderdeel van de Boliviaanse geschiedenis. Inwoners moesten in die periode veel belasting betalen om wegen en paleizen te kunnen bouwen. Veel van die wegen zijn nu nog altijd begaanbaar. Rond 1545 werd Bolivia een kolonie van Spanje. De Spanjaarden ontdekten er zilver en dwongen de oorspronkelijke bevolking, de Indianen, in de mijnen te werken. Vele Indianen stierven door dit zware werk of door Europese ziektes. Dit wekte grote weerstand bij de inheemse bevolking en zij kwamen aan het eind van de 18e eeuw in opstand. Deze opstand werd al snel neergeslagen. De Indianen bleven echter voor hun onafhankelijkheid vechten. In 1825 werd het land onafhankelijk van Spanje en kreeg het de naam Bolivia. Het werd vernoemd naar één van de helden van de onafhankelijkheidsbeweging.
De eerste president van Bolivia als onafhankelijk land, was generaal Sucre. Naar hem is de hoofdstad genoemd. Na zijn presidentschap is het in Bolivia ongeveer anderhalve eeuw onrustig geweest, met veel staatsgrepen en oorlogen.
Politiek & economie
Na vele jaren van onrust en staatsgrepen, werd in 1982 de militaire macht overgedragen aan een burgerregering. Bolivia is sindsdien weer een democratisch land. De economische problemen bleven groot, waardoor de regering in de jaren negentig besloot om over te gaan tot privatisering. Hierdoor kon de economie groeien.
In 2005 won Evo Morales de presidentiële verkiezingen, mede vanwege zijn plannen om de industrie te nationaliseren. Hij is de eerste inheemse president en komt op voor de mensen van het platteland. Dit doet hij o.a. door gebruik te maken van de vier rijkste provincies Santa Cruz, Pando, Beni en Tarija. Deze provincies beschikken over veel kostbare landbouwgrond en gas die Morales ook ten goede wil laten komen aan de armere provincies. De vier provincies zien hier uiteraard niks in en willen de inkomsten hiervan voor zichzelf houden. Morales hanteert daarnaast een landhervormingsbeleid dat tot veel spanningen leidt. Met het doel om rijkdom eerlijker te verdelen en de sociale ongelijkheid te verkleinen, is het land van grootgrondbezitters onder de regering van Morales opgedeeld en weggegeven aan de inheemse bevolking. Door deze landhervormingen zijn indianen die oorspronkelijk in de hooglanden leven op het platteland komen wonen, maar omdat zij niet bekend zijn met het leven op het platteland is hun situatie hierdoor soms verslechterd. Ondanks de spanningen groeit de economie snel. Het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft is sterk afgenomen, waardoor Morales tegelijkertijd ook erg populair was onder de arme Bolivianen, hij regeerde tot 2019.
Landbouw, bosbouw, visserij, mijnbouw en de productie van textiel vormen de belangrijkste economische activiteiten van Bolivia. Het land is rijk aan mineralen. Er zijn echter weinig geschoolde arbeidskrachten en de exportmogelijkheden zijn gering. Omdat de omstandigheden op het platteland slecht zijn, trekken veel mensen naar de stad. Hier werken zij vaak op straat met een eigen handeltje. Het komt ook vaak voor dat men in de illegale cocawereld belandt. Cocabladeren worden illegaal geëxporteerd voor cocaïneproductie en de productie en handel van coca levert veel geld op.
Klimaat & landschap
Het landschap van Bolivia is zeer gevarieerd en de biodiversiteit is groot. Zo zijn er veel hoogteverschillen en kent het land verschillende klimaten, variërend van vochtig en tropisch in het noorden en oosten tot een koud klimaat in het westen. In de bergen rond la Paz is het overigens verrassend warm, ondanks de hoogte van de bergen. Vanwege de grote vraag naar tropisch hardhout wordt er veel hout gekapt. Hierdoor lijdt het Boliviaanse landschap aan ontbossing.
In het westen vind je het Andesgebergte, met woestijnen, meren en een enorme zoutvlakte. Hier leven lama’s, chinchilla’s, vossen en beren. Het oosten van het land is totaal anders. Hier is het tropische Amazonegebied met een bijzondere flora en fauna. Diersoorten die hier te vinden zijn, zijn piranha’s, anaconda’s, apen en roze zoetwater dolfijnen.
Cultuur

Bijna veertig procent van de Bolivianen leeft onder de armoedegrens. Er zijn veel straatkinderen en is er nog altijd kinderarbeid. Men spreekt in Bolivia Spaans. Ook zijn er nog altijd traditionele dialecten aanwezig, die als officiële taal erkend zijn. Dat zijn Quechua en Aymara. Het christendom werd door de Spanjaarden het land binnen gebracht en zo ontstonden rooms-katholieke gemeenschappen. Op dit moment is bijna tachtig procent van de bevolking rooms-katholiek. Veel mensen geloven daarnaast ook nog in de geestelijke werking van de natuur. Zo zijn er speciale traditionele medicijnmannen die werken met planten uit de natuur. Het komt vaak voor dat men een medicijnman bezoek in plaats van een gediplomeerde arts. Er wordt veel rijst gegeten in Bolivia, maar het belangrijkste voedsel is de aardappel. De aardappel komt oorspronkelijk het Andesgebergte en Bolivia kent dan ook vele verschillende soorten. Verder eet men lamsbout, lamavlees, cavia’s en pinda’s. Er zijn ook veel fruitsoorten in Bolivia zoals mango, ananas en perzik.
Partnerorganisatie
World Servants werkt in Bolivia samen met For Vidas.