Janneke ging naar Bolivia met een Onbeperkt project

‘In verbinding met anderen ligt enorme rijkdom’

Tijdens haar reis naar Bolivia ontdekte Janneke als leider hoeveel impact een World Servants-reis kan hebben, op een gemeenschap en op haarzelf. Ze is slechtziend en heeft 8 procent zicht. Ze leerde de kracht van samenwerken, maar ook dat dromen over een toekomst niet voor iedereen vanzelfsprekend is.

‘Voor deze reis kende ik World Servants niet. Ik ben meegevraagd om als toerustingsleider naar Bolivia te gaan. Ik was enthousiast en besloot om met een Onbeperkt project mee te gaan.

De voorbereiding vond ik inspirerend en professioneel en ik genoot ervan. Ik ontmoette de deelnemers, kon meedenken met het programma en voelde de verantwoordelijkheid als team en mijn rol als toerustingsleider. Daarnaast vond ik het actievoeren erg leuk, zo hielden we bijvoorbeeld een rolstoelenrace om geld op te halen.

In Bolivia werden we warm verwelkomd met muziek en dans. We bouwden samen met lokale mensen aan een school. Het programma had een mooie balans van bouwen en cultuur. Zo werd er gebouwd, maar ook een kerkdienst gehouden met de oudere mensen uit de gemeenschap. Ondanks dat we het project niet helemaal af hebben kunnen maken, was het waardevol om met de bevolking en de projectcoördinator Carlos samen te werken.

Wat mij inspireerde was hoe deelnemers zonder een beperking er bewust voor kozen om mee te gaan met dit project. Dat leverde mooie gesprekken op. Iedereen kon meer dan ze vooraf dachten. Ik werd er bijvoorbeeld blij van dat ik ijzer kon knippen.

Er is wel één moment geweest dat een diepe indruk bij me heeft achtergelaten. Dat was een bezoek aan een blinde man uit de gemeenschap. Hij lag bijna de hele dag in bed. Af en toe kwam zijn zus om hem mee te nemen voor een wandeling. Ik wilde weten waar hij van droomde, maar Carlos legde uit dat dromen over een toekomst niet voor iedereen vanzelfsprekend is. De dag overleven en voldoende eten is voor veel mensen in Bolivia belangrijker. Hij vertaalde daarom mijn vraag als “Waar word je blij van?”. Het antwoord van de man: “Luisteren naar de radio”. Dat raakte me, want in de groep waren we vooral bezig met denken in mogelijkheden. Maar daar, bij die man, zonder de groep, voelde ik hoe zwaar het was dat hij geen mogelijkheden zag.

De reis maakte me bewust van mijn eigen beperking. Ik doe me sterker voor dan dat ik ben en hulp vragen vind ik moeilijk. Er zijn momenten geweest tijdens de reis waarbij andere deelnemers geholpen werden. Soms had ik dan zelf ook ondersteuning nodig, maar durfde ik dit niet te vragen. Ik vond dat ik het voorbeeld moest geven in mijn rol als leider. Ik besefte dat hulp vragen mag en dat er echt mensen zijn die willen helpen. Dit is voor mij een doorgaande les.

Een reis waarbij je met een groep naar het buitenland gaat vind ik goed om jezelf te ontwikkelen. Twijfel je? Probeer te achterhalen waar de twijfel vandaan komt en vraag andere mensen hoe zij dat opgelost hebben. Vind je de reis bijvoorbeeld te duur? Vraag dan iemand anders hoe zij het geld hebben opgehaald.

Er is voor mij veel veranderd door deze reis. In de bus terug naar het vliegveld wist ik zeker: ‘ik ga emigreren’. En dat heb ik gedaan. Ik werk nu als cultuur- en taalcoach en ben erg gepassioneerd om andere culturen en mensen bij elkaar te brengen. In verbinding met anderen ligt enorme rijkdom.’