Aquagymnastiek, de eeuwige Gerrit en een beetje corruptie

Vandaag vertrekken we van Zambia met het vliegtuig naar Qatar en dan door naar Nederland. Als afsluiter hierbij onze reis van Luanga naar Lusaka door de ogen van Mathilde:

We werden vandaag vroeg gewekt: om 05:00 klonk weer ‘goedemorgen sunshines! Wakker worden!’ Het was gelijk tijd voor actie want stipt om 6:00 uur moesten we klaarstaan voor vertrek. Maar gelukkig vertrokken we op Zambiaanse tijd.

In onze overige tijd keek we vol verwondering naar het bed van de prinses op de app die op de truck werd gestapeld en ons cadeau van de bouwceremonie dat er bijna vandoor ging. Toen was het tijd voor de laatste keer in de hobbeltruck; weer een ervaring van veel gestuit, maar achteraf bleek de truc veiliger te zijn dan de bussen want na de hobbeltruck volgde de busreis. Deze werd door sommigen ervaren als een dollemansrit. Inhaalacties, achtervolgingen met politie ontvoeringen, en veel contact met de politie zorgden ervoor dat onze paspoorten bijna weg waren en er een rijbewijs werd afgepakt. Gelukkig kun je die hier voor 400 kwacha (15 euro) terugkopen. Hier had de elite (Maurice, Laurens en Rients) gelukkig geen last van in de pickup. Gelukkig werd de stress in de bus verlaagd door heerlijk gesneden broodjes die soms op het raam belanden. Daarom toch maar onze voorraad aanvullen bij de supermarkt en sommigen bij de Hungry Lion.

Na deze suikerboost was de energie in de bus hoog en werd er hard gezongen, zo hard dat onze ontvoerders elkaar niet konden verstaan om ons door de shortcuts heen te leiden, maar gelukkig beschermde Lara ons voor meer indringers, waardoor een man bijna zijn vingers verloor bij het dichtdoen van het raam. Na de lange reis stapten we stijf uit de bus, maar gelukkig gingen de jongens aquagymnastiek doen waardoor we, na onze verwondering van dit mooie verblijf, fris aan het avondeten konden verschijnen. Hier hadden we een heerlijk lopend buffet met van alles en nog wat, tot het tijd was voor onze standaard maaltijdafsluiting die te lang duurde en dus werd verschoven naar de place to be, waar de bonte avond plaatsvond. De bonte avond was zó goed voorbereid dat de presentatoren zelfs elkaar zinnen afmaakte. De poëtische woorden van Ruben en Maurice waren de aftrap en verder volgde er een mooie solo en dans van Arjen en een ode aan Hardinxveld van Rients. Daarna het levende perfecte plaatje, een traktatie van de jarige en een verhalen bingo van Darius waar echt wat getallen misten. Tot slot is Rients, die deels Hardinxvelder is geworden, bekroond tot de eeuwige Gerrit. Tot morgen!!