Betondouches, bezoekjes aan de markt en verbazing tijdens het ziekenhuisbezoek

De groep is enthousiast, natgeregend en misschien een beetje moe. Lees verder over de verhalen van Maud, Eva en de groep in Sierra Leone!

Lieve allemaal,

De tweede week is aangebroken, we zitten nu op de helft en wat is er veel gebeurd.
Peter kwam ons maandag wekken met tienduizend redenen… om nog even te blijven liggen. Het had die nacht namelijk ontzettend geregend en geonweerd. Er spookten allerlei gedachten door onze hoofden: is ons dak hier wel sterk genoeg en slaat de bliksem niet in? Jan kon alleen alleen maar denken aan zijn huisje in Nederland, zou die niet overstromen? Een beetje vergezocht Jan.

We begonnen de dag met een lekker broodje knakworst met een dot curry. Dit leek Anna Broer ook wel wat, maar omdat er wat onzekerheid was over de glutenvrijheid van de worstjes, heeft zij maar een cracker met alleen curry gegeten.

Na het ontbijt ging een deel aan de slag met het kinderwerk en het andere deel ging naar de bouw. Het kinderwerk ging vandaag over David en Goliath. Op de bouw was Marjanne bezig met de bekisting, ze sloeg de spijker alleen met iets te veel kracht (girlpower!), waardoor er een heel groot gat in het hout kwam. Daarvoor verdiende ze de blunderbroche. De anderen waren ook hard aan de bak, onder andere Louis. De gouden bouwhelm ging vandaag dan ook naar Louis voor zijn onuitputtelijke kracht op de bouw.

Tijdens het bouwen kwam de kleermaker weer eens langs. We mochten stoffen uitzoeken! Iets waar de meesten heel enthousiast van werden. Het waren echte traditionele Afrikaanse stoffen. Zijn jullie, net als wij, benieuwd naar het eindresultaat? Kom dan naar de welkom terug dienst! Daar dragen we onze parels.

Op de bouw werd nog ijzer gevlochten en zelfs al wat beton gestort. Peter had wat moois te zeggen over onze vooruitgang op de bouw: ‘We hebben geen planning gemaakt maar we liggen wel op schema.

’s Middags werd door Anna, Daan, Sarah en Thijs voor de eerste keer het life skills programma uitgevoerd. Dit is een programma voor tieners om in gesprek te komen met ons. Het thema was ‘You are special!’. Na een stroef begin kwamen de jongeren toch wat los, mede dankzij de fantastische vertaalkwaliteiten van Ernest. Ernest is onze tolk bij onder andere het kinderwerk en hij doet veel meer voor ons. Na de avondmaaltijd hadden we een rustige avond en doken de meesten lekker optijd hun bedje in.

Op dinsdag hadden we een breed scala aan activiteiten. Een deel deed kinderwerk over de ark van Noach. Vandaag kwamen de kinderscharen ook tevoorschijn maar dit bleek toch niet zo’n goed idee. Het was knap dat we nog overeind stonden, want alle kinderen kwamen op ons af gestormd. Gelukkig doet het liedje ‘chichuwa’ wonderen.

Een deel van de groep ging vandaag naar de markt. Ze zouden in het ergste geval om 10:00u vertrekken, maar we zitten toch echt in Afrika. Ze vertrokken om 11:00u door een reservewiel dat nog moest arriveren. Dit mocht de pret niet drukken, want toen iedereen achterin de laadbak van de truck zat kwam voor sommigen echt een kinderdroom uit. Later kwamen ze hier toch een beetje op terug. Voor de kont was het geen pretje en als het regent word je zeiknat. Helemaal als je je poncho vergeet, hè Louis? Dit leverde hem natuurlijk de blunderbroche op.

Op de markt was het chaos, rare geuren, rare kleuren en heel veel geluid. Het was wel een hele leuke ervaring.

Op de bouw werd het steeds drukker. Nu de sterke mannen terug waren konden ze ons helpen met beton storten. Blacka (de aannemer) vond dit ook een mooi idee, maar misschien had hij de jongens toch iets te sterk ingeschat want we waren pas om 18:00u klaar. Blacka was wellicht zelf ook wat moe want op een gegeven moment goot hij het beton niet in de paal maar op Eva. Een lekkere douche was dan ook wel fijn, maar helaas dacht het weer daar anders over. Het stortte van de regen dus Eva werd niet droog. Tirza kwam maar even kijken en een tijdje later dompelde Jan zich ook onder in de regen. Vandaag kreeg Ernest de gouden bouwhelm, omdat hij zoveel voor ons regelt met veel enthousiasme. Na het draaien van de overuren hadden we een verdiende vrije avond.

Vandaag, woendag, ging een deel van de groep naar twee klinieken. Dit viel vooral in de smaak bij de dames die in Nederland ook actief zijn op het gebied van zorg. Het was heftig om te zien hoe weinig ze hier hebben en hoe hard de verpleegkundigen moeten werken. Ze werken 24-uurs diensten en soms bevallen er wel drie vrouwen tegelijk bij één verpleegkundige. Wat is dit toch anders in Nederland, een realisatie moment voor veel van ons.

We zijn ook benieuwd hoe het met jullie gaat! Hoe is het in ons mooie kikkerlandje? We zijn hier inmiddels goed gewend maar we hebben ook ontzettend veel zin om onze geliefden weer te zien. We zijn heel dankbaar voor onze ervaringen hier en we kunnen niet wachten om die allemaal met jullie te delen.

Voor nu, houd jullie taai en mis ons niet te veel. Dat doen wij immers ook niet😉

Heel veel hartelijke groetjes van de groep,
En heel veel liefs van Maud en Eva❤️