Bouwen, cultuur en een boel cadeau’s

De groep nadert het einde van het project, maar niet voordat enig even flink wordt gebuffeld op de bouw en vreemd vogels worden gespot

De laatste paar dagen hier in Entandweni gingen snel voorbij. Na onze culturele uitstapjes stonden er nog twee bouwdagen op de planning. Donderdag konden de dames een halfuur snoozen, want Ieteke maakte hen te vroeg wakker. Maar zij waren niet de enige die te vroeg wakker waren, Rachel, Thomas, Leon, Pim en Sanne stonden om 6 uur klaar om de koe te melken. Maar de koe was toch nog niet zo ver.

Om 8 uur begon de bouw na een heerlijk ontbijtje (rijstepap en brood), we moesten stenen maken, stucen, puinruimen, ramen plaatsen en er werd een begin gemaakt aan de dakplaten plaatsen door een vijftal dat geen moeite had met hoogtes. Maar dat was niet het enige van de donderdagochtend, ook was er weer kinderprogramma en mochten een aantal gelukkige op bezoek bij een eerder project voor Storytelling. Dit werd Chankhazi heht oude project van Ieteke en Eline. Mooi om te zien hoe de lerarenwoningen daar nu in gebruik zijn en welke andere projectjes er met het geld was gerealiseerd zoals een nieuwe waterpomp en verschoningsruimtes voor dames. De impact was goed zichtbaar. Toen de groep vervolgens terug kwam voor lunch werden ze echt verast met de souvenirmarkt die in volle gang was. We houden nog even een verrassing wat we gekocht hebben, maar de onderhandelingsskills van Erwin zijn volgens Maarten (onze professional) nog wat roestig…

Na de lunch kwam de man waar Maartje eerder mee had gesproken terug naar school om ons een gevleugeld kado te geven, genaamd Francis. We hadden hem eigenlijk al een dag eerder verwacht, maar hij had niemand om zich heen om hem eerder al in zijn rolstoel te duwen naar ons verblijf.

Om 5 uur vertrokken Pim, Esmee, Loïs en Anneke NL naar een huisbezoek waar ze pannekoeken bakten die goed in de smaak vielen. Voor het avondeten hadden Thomas, Leon, Marsha en Naomi hadden de eetzaal omgetoverd in restaurant Entandeeti. Als toetje dit keer een lekkere dame blanche (lees banaan). Op het avondprogramma stond een candle light night, Hierbij had iedereen een gedichtje geschreven voor een persoon. Super lief, maar Sanne spande wel de kroon door Deborah haar gedicht voor te laten dragen op de wijs van All I want for Christmas. Zowel het idee als de uitvoering verdiende een nominatie voor de hoed.

Vrijdag was het dan echte onze laatste bouwdag, die we begonnen met een bouwselfie door Maarten. We zette de schouders er onder om de laatste dakplaten te plaatsen en om 5 uur was dit doel eindelijk bereikt. Daarnaast werd ook de signpost bij de ingang van het terrein beschildert door Friese Anneke, Marsha, Naomi en Deborah. Nu weet iedereen waar Entandweni primary school zich bevindt. Bij de lunch mocht Sanne de groetjes aan ons voorlezen. We leven mee met de kippen van Thomas, de voortgang van huize Mentink en alle huisdieren van vele deelnemers. Fijn dat ze hun baasjes niet vergeten.

Rond een uur of drie werden Deborah en Inge van de bouw gehaald, ze moesten een kado in ontvangst nemen. Lekkere bananen en een nieuwe gevleugelde vriend, genaamd Monica.

De roekeloze ranger hoed ging vrijdag naar Loïs en Eline die als hondjes de bomen van de steiger uit probeerde te graven. De supersnuggere safarigids hoed ging naar Esmee voor alle bouwdagen stipt op tijd op de bouw te staan, soms zelfs voor onze bouwleider Maarten. Overigens werd Maarten ook nog in het zonnetje gezet door Pim en Erwin, zij schreven een ABC’tje voor zijn pensioen (als bouwleider).

Toen was het tijd voor weekend! Oftewel een tripje naar het National Park. Om 7u zaten we in de bus, gezellig met een aantal dorpsgenoten uit Entandweni. De busreis van 5 uur ging met ups en downs (letterlijk), heerlijk met de wind (en zand en takken) in je gezicht naar buiten kijken of zwaaien naar iedereen langs de weg van wie wij de aandacht trokken. In Kasungu stad stopte we bij een grote markt, met smalle straatjes vol stoffen, tomaten, matrassen, appels en zowaar een supermarkt. De bus werd volgeladen met lapjes stof en chips. Een geslaagde dag tussenstop zou Leon zeggen.

Om 12u kwamen we aan in het park. De lodges zagen er gezellig uit met uitzicht op het meer. We spotte gelijk antilopen, nijlpaarden en zelfs mede mzungus. De safari vond plaats in drie groepen. Twee groepen ging op zaterdagmiddag en eentje op zondagochtend. Samen zagen we apen, olifanten, buffalo’s, eekhoorntjes, hyenas, papagaai-achtige, kraanvogel achtige, pumbas, en tot slot zelfs een luipaard. Maartje was bang om een olifant aan te rijden, wat ook al bijna gebeurde aan het begin van de rit. Maar onze chauffeur stelde haar gerust. “If we hit elephant, you can see it better and we will say ‘wake up elephant'” geen zorgen dus.

Zondag ontbijten we met patatjes en een gebakken ei, echt genieten! Al was een groot deel van de groep al ver voor het ontbijt wakker want die zonsopgang aan het meer konden vele niet weerstaan. Hierbij ook gelijk een special mention voor Rachel haar verrekijkers want zonder deze hadden we veel minder dieren gezien. Met prachtig uitzicht op de zonnende nijlpaarden sloten we ons project af met een dienst waarin we terugblikte op dit project. Vervolgens mochten we weer 5 uurtjes in de bus / jeep naar Entandweni, al werd dit voor de bus wat langer. Zij reden te hard en kregen een boete. Al kon de buschauffeur deze verlagen van 30.000 kwacha naar 10.000 kwacha (zo’n 5 euro) en ook was er een improvisatie plaspauze voor Leon, door hem code geel genoemd. We kwamen rond half 6 weer thuis in Entandweni waar we weer heel hartelijk welkom werden geheten.