‘Bumpy ride ‘

‘Wat een reis’
Vandaag was onze laatste reisdag naar de eindbestemming, en het was er één! We werden na onze overnachting om 4.15 uur wakker gemaakt en vertrokken richting Zambia. We zaten in een bus met precies genoeg plekken voor ons allemaal  en Moffat vertelde dat de reis zo’n 8 a 9 uur ging duren. Eenmaal onderweg kregen een ontbijt wat was klaargemaakt door de kok bij de lodge, brood met ei, worst en nog wat rauwkost en aardappels. Best even wennen voor de meesten, maar iedereen heeft er lekker van gegeten. Na een poosje kreeg onze buschauffeur het schakelen niet meer voor elkaar en stonden wij stil, en wij dachten mooi even plassen. De mannen begonnen de bus te duwen in de hoop dat die weer ging starten, en gelukkig lukte dat. Het enige probleem was dat de bus niet meer kon stoppen dus dat we al rijdend de bus in moesten springen en de helft nog niet geplast had. We reden in ieder geval weer en daar was iedereen heel blij mee, helaas alleen in versnelling 1. Toen we op een gegeven moment een stadje in reden gingen we naar de reparateur in de hoop dat die gemaakt kon worden. Dit was voor ons natuurlijk de perfecte gelegenheid om even met de bevolking en voornamelijk de kinderen kennis te maken, en die vonden het helemaal fantastisch. Na 1,5 uur zijn we weer verder gereden, de bus deed het weer (voorlopig). Gelukkig konden we toen een poosje lekker doorrijden, totdat we van het asfalt over een zandweg moesten. Dit was behoorlijk hobbelig en daar kan je natuurlijk niet heel hard rijden. Iedereen was inmiddels wel wat stijf en stram van het zitten in de bus maar de sfeer in de bus bleef positief!
Inmiddels was het al 16.30 uur geweest en we waren bijna in Zambia. Om 17.00 uur kwamen we aan bij de douane waar alle paspoorten en formulieren nagekeken werden, en er natuurlijk een plaspauze was op een nog normaal toilet. Na de douane konden we beginnen aan het laatste uurtje van onze reis.

Helaas kwamen we net in het donker aan en konden we dus nog niet goed zien waar we terecht waren gekomen.
Er stond een heerlijke maaltijd voor ons klaar, gemaakt door de dames die hier 3 weken voor ons zullen koken. Dat ging er wel in!

Na het eten heeft iedereen zijn klamboetentje en bed klaargemaakt. Er wordt nog even gezellig gekletst en we ontdekken dat het toilet (gat in de grond) echt wel een uitdaging is…..

Vast niet de laatste, maar met elkaar kunnen we deze uitdagingen aan!

Welterusten!