De eerste (reis)dagen

In 35 uur van Middelburg naar Kintampo. Met een stoelendans in Cassablanca, een bijzondere ontmoeting met een voetbalcoach en een plaspauze tussen de koeien. We delen graag onze eerste indrukken met jullie!

De eerste (reis)dagen

7 minuten over 12 draaide de bus in Middelburg het parkeerterrein van de kerk af in de richting van Schiphol. Nu, ruim 35 uur later draaien we het terrein op bij het hotel waar we onze eerste overnachting in Ghana hebben.

Het controleren van alle tassen op vloeistoffen, gewicht en scherpe voorwerpen in Middelburg, en het vlotte tempo van de buschauffeur zorgde ervoor dat we keurig op tijd waren voor het eerste deel van onze vliegreis; Schiphol-Casablanca.

Luchtvaartmaatschappij royal air morocco was voor vrijwel iedereen een primeur. Na een vlucht van ongeveer drie uur waarin we konden genieten van een stoommaaltijd met vlees, vis of een vegetarische variant, afgesloten met een heerlijke koffie of thee landden we in Marokko.

Voor de overstap naar de vlucht richting Accra hadden wij zo’n vijf uur de tijd. Dat dit geen overbodige luxe was bleek al snel. Een groot deel van de reizigers had in Amsterdam een stoel toegewezen gekregen, een klein deel moest nog ingecheckt worden in Casablanca. Nog redelijk vlot ontvingen de eerste hun gloednieuwe boardingpass, en leek het allemaal vlotjes te gaan. Maar al snel bleek bij het enthousiast delen van de stoelnummers dat er iets misging. Nieuwe boardingpassen hadden hetzelfde stoelnummer als boardingpassen die we in Amsterdam gekregen hadden.
Nu zijn we als groep al best close, maar om 4 uur bij iemand op schoot te zitten is ook nogal wat.

Gelukkig hebben we onder leiding van Sonja goed doorgepakt, en ongeveer anderhalf uur na het landen had iedereen een kloppend papiertje in handen.

De tijd die we nog overhadden, gaf mooi de kans voor velen om toch nog een laatste burger of pizza naar binnen te werken. Nog even een nekkussentje of tasje vol extra snoep halen om half 1 ‘‘s nachts, niets bleek te gek op het Mohammed V International airport.

Ook gaf de tijd op het vliegveld een mooie kans om al even wat te oefenen met het communiceren in het Engels. Door een gesprekje aan te knopen met wat medereizigers kwamen we er achter dat we met internationaal bekende artiesten uit Ghana in het vliegtuig zaten (zoek maar eens op alogte oho & his sounds of joy).

Ook onze trui bleek al snel een reden voor andere reizigers om ons even aan te spreken. De coach van een Egyptisch jongeren voetbalteam vroeg ons om voor hen te bidden toen hij aan onze trui zag dat wij christelijk zijn.

Om 00:50 lokale tijd konden wij onze volgende vlucht boarden, en onze vliegreis vervolgen. Hetzelfde menu, dezelfde koffie en thee, maar iets meer slaap. Rond 5 uur lokale tijd zetten we voet aan de grond in Ghana.

We waren goed voorbereid op de douane, en niet veel later stonden we te wachten op onze tassen. Ook hier geen problemen, en achter de deur werden wij opgewacht door de bus en Jessica van AG care.
Voor het ontbijt mochten wij even langs op het hoofdkantoor, waar we toegesproken werden door Ernest, de executive director van AG care. Het ontbijt (net als lunch overigens) bestaat uit typisch wit Ghanees brood, een beetje zoet van smaak, belegd met pindakaas of chocoladepasta.

Rond 8 uur vertrekken we weer vanaf het hoofdkantoor uit Accra. Al snel blijkt dat de plaatselijke variant van de a58 onderhevig is aan groot onderhoud. In plaats van relatief goed asfalt is het de eerste uren van de reis voornamelijk opgebroken resten daarvan.

De busreis is wel een mooie gelegenheid om een beetje bij te slapen, spelletjes te doen en wat te kletsen. Maar het is bovenal ook een hele mooie gelegenheid om wat te proeven van het Ghanese leven, ook al is dat nu nog even achter een raam.

De enorme verschillen tussen onze bouwstijlen, rijstijlen, kledingstijlen en die in Ghana zijn snel zichtbaar en maken indruk. Zo zou de gemiddelde auto hier de apk 10 jaar geleden al niet meer doorkomen, en staat bij elk kruispunt een groep vrouwen met allerlei eten en drinken op hun hoofd te wachten om dit aan stilstaande bestuurders te verkopen.

Kippen en geiten zitten niet netjes achter een gaas of hek, maar struinen de straat behendig af tussen alle passerende mensen en voertuigen. En de plaspauze is onder toeziend oog van een kudde koeien en wat hagedissen van een meter. Ook de staat van de natuur maakt indruk, we zitten echt in het regenseizoen, en het grootste deel van de dag is het bewolkt en benauwd. Maar de natuur staat hierdoor op veel plekken erg mooi in bloei.

Ook hier houdt de buschauffeur de vaart er flink in wanneer dat mogelijk is. In zijn fanatieke getoeter komen al snel wat patronen naar voren. Zo kan hij heel kundig duidelijk maken wanneer een inhaalactie begint en eindigt, of een voorligger alert moet zijn en niet van zijn baan moet wijken. Maar hij wordt vooral ook gebruikt om aan te geven dat het zeker geen goed plan is voor de auto van rechts om in te voegen, of om duidelijk te maken dat de tegenligger toch echt moet remmen, want wij stoppen toch niet.

En dat hebben we dan ook (op een paar plaspauzes na) bijna niet gedaan, en nu dus lekker slapen in het Gyasiwaa hotel in Kintampo. Morgen bezoeken we de compassion projecten, tot de volgende update!

Foto’s volgen bij beter bereik!