De werkzaamheden op de bouw

En die bouw dan?

Ik hoor het u al denken;’en die bouw dan?’. Inmiddels zijn we ongeveer een week in Namiyela, en er is nog geen woord geschreven over de bouw. Hebben we dan nog niets gedaan? In tegendeel, we hebben al gigantisch veel werk verzet.

Op vrijdagmiddag na de community visits is het tijd voor de eerste bouwmiddag. Na de lunch trekt iedereen voor het eerst z’n bouwkloffie aan. Niet voor het laatst moet de helft van de deelnemers nog even terug naar binnen om wat vergeten spulletjes te halen. Zonnebrand of deet, werkhandschoenen of waterfles, het is erg makkelijk iets te vergeten. Gelukkig ligt de bouwplaats slechts 100 meter bij onze slaapzaal vandaan, dus even teruglopen kan.

De bouwplaats ligt in een open veld, waar weinig schaduw is. Gelukkig staat aan de rand één grote boom die mooi in het blad staat. Deze wordt direct omgedoopt tot pauzeboom. Onder de boom krijgen we een veiligheidsbriefing, en dan kunnen we eindelijk aan de slag

De fundering ligt er, maar we moeten nog een hoop beton storten in de rand zodat we de muren kunnen gaan metselen. Een mooie klus om kennis te maken met een werkje waar we nog veel tijd aan zullen besteden; menselijke betonmolen spelen. Kruiwagens vol zand en stenen gemixt met zakken cement van 50kg per stuk en een hoop emmers water zijn het recept.

Voor we kunnen storten moet ook de grond gelijkgemaakt worden met rood zand/steen, wat in een grote hoop op 30 meter afstand ligt. We introduceren al snel een trein op de bouwplaats. Metalen schalen vol met het gruis tussen de deelnemers in gaan met meer regelmaat dan een NS planning richting het gebouw.

Ondertussen wordt hard getimmerd aan de stortbakken voor het betond. Ook moet er een hoop ‘gevlochten’ worden. Met zelf op maat geknipte stukken ijzerdraad vlechten we het betonijzer in de juiste vorm voor het storten.

Op de zaterdag krijgen we het mooie klusje erbij om een gat te graven voor de septic tank. Een meter of 2 Breed, 3 lang en ruim 2 meter diep. Hoewel woensdag opeens bleek dat ongeveer 1 meter 70 voldoende was om de bodem in te gaan storten. Hakken, scheppen, hakken, scheppen en af en toe wat emmers water eruit halen.

Ook zijn we hard begonnen met het metselen. Geen mooie kleine baksteentjes, maar serieuze blokken van een kilo of 15-18. 9 lagen hoog en dan een betonrand storten.

Om de motivatie op de bouwdagen een boost te geven hebben we een wall of Fame, wall of Shame, en een wall of Champagne in het leven geroepen. De beste bouwer van de dag komt op de wall of Fame. De grootste pechvogel op de wall of Shame. En het GMG groepje dat ‘s ochtends als eerste met alle spullen klaar staat om naar de bouw te vertrekken komt op de wall of Champagne.

Vandaag, 6 dagen na de eerste bouwdag zijn we begonnen aan het storten van het beton bovenop de eerste 9 lagen stenen. Als dit gedroogd is volgen nog 3 lagen steen, en daarna kunnen we beginnen aan pleisterwerk en andere meer afrondende klusjes. De septic tank is uitgegraven en het metselwerk aan de binnenkant is al af. Ook zijn de kozijnen geschilderd, en staan de eersten er al in. Een heel groot deel van het betonijzer is al gevlochten.

Bouwdagen zijn afwisselend heel erg heet in de volle zon of wel goed te doen bij bewolking . Op zaterdag maken we ‘s middags meteen kennis met de eerste echte regenbui. Halverwege de dag komt een enorm donker front richting de bouwplaats. Nog net op tijd pakt iedereen z’n spulletjes op en rennen we richting het schoolgebouw. De laatsten vangen nog een paar druppeltjes, maar vrijwel iedereen kan op tijd schuilen. Een aantal helden bouwt nog even door in de stromende regen, er was een lading beton gemixt, dus die moest gestort worden natuurlijk.

De regenbui maakt ook meteen duidelijk waarom we hier zijn. Het is een relatief korte bui, maar zelfs nu zijn de toegangswegen haast niet meer begaanbaar. De weg die de leraren moeten nemen verandert in een waar beekje. Enkele lokale jongens vertellen dat je in het stroompje kan vissen als het meerdere dagen hevig regent, de rivier treedt dan buiten haar oevers en neemt vissen mee.

Het bouwen met lokale bevolking geeft zowel hele leuke momenten, als af en toe uitdagingen. Zo staan we het ene moment lekker te dansen op de bouw, en moeten we het volgende moment tegen alle verwachtingen in bij wijze van spreken links beginnen met een klusje, waar het even daarvoor toch echt rechts was.

Op de bouw worden we geholpen door het personeel van de aannemer, maar ook door locals uit de community die af en toe een dag meehelpen. De bouw geeft ook tijd om in gesprek te gaan met deze mensen. Een van de locals die helpt vertelt over een heel bijzondere reis die hij gemaakt heeft. In 2010 is hij namelijk in Middelburg en Vlissingen geweest. Het is Ibrahim, en hij onderzoekt mogelijkheden om op een organische manier zijn boerderij te runnen.rijden ging om te leren van boeren uit Nederland. Zijn uitspraak van Nederlandse woorden is 15 jaar later nog zeer indrukwekkend. Zo kan hij zonder accent vertellen dat zijn favoriete eten uit Nederland boerenkool is.

Ibrahim was erg onder de indruk van de Deltawerken, en hij heeft daarom een dvd over de watersnoodramp en de wederopbouw meegenomen. Deze film heeft hij aan de community getoond, en dit heeft hem geïnspireerd om een dam te gaan bouwen. Deze dam, hier in noordelijk Ghana, heeft de passende naam; Neeltje Jans.

Zo voelt het soms toch net of we een beetje thuis zijn.