Een bus vol dansende muzungu’s

Dagverslag zaterdag 19 juli en zondag 20 juli

Zaterdag 19 juli

We begonnen de zaterdag op een rustige manier, we hadden een ochtendje vrij. Tijd om kleren te wassen, te spelen met de kinderen of gewoon even bij te komen van de afgelopen dagen. In de middag vertrok onze bus richting de weekmarkt in de grotere stad. Wij keken onze ogen uit, maar trokken ook veel bekijks; zoveel muzungu’s bij elkaar is immers geen veel voorkomend fenomeen. We liepen tussen de kraampjes door om mooie stoffen uit te zoeken. Nadat iedereen de stof had uitgekozen die het beste bij ieders ogen paste, zat de taak van hoofdleider Moneyca erop en konden we nog vrij rondlopen over de markt. We zagen wat vrouwen Nsima koken (het lokale eten) en zagen we een slager een koe bewerken. Er werd vaak aan ons gevraagd of we al een woordje Tumbuka (de lokale taal) konden spreken. Hoewel ons reportoire niet veel verder rijkt dan Mulliulli? (hoe gaat het?) was de lokale bevolking erg onder de indruk. We stapten even weer de bus in waarna Jan en Sanne op stap gingen om boodschappen tassen te verzamelen voor de huisbezoeken voor de aankomende week. Samen met coördinatoren Moffat en Emmanuel gingen ze van shop naar shop, van marktkraam naar marktkraam. Het was voor vele niet alleen een gek gezicht dat er twee witte mensen liepen, de lengte van Jan was ook een zekere attractie. Dit was een teken voor de lokale bevolking om allemaal foto’s te maken met deze Grote Vriendelijke Reus die minstens twee keer zo lang was. Terwijl we druk bezig waren met de fotoshoot zagen we coördinator Moffat e macarena starten, waarna de bus gevuld met de resterende 27 deelnemers volgden. Wat volgde was een groot dansfeest in de bus, waarna Emmanuel, Jan en Sanne ook volgden. De mensen op de markt wisten niet wat hen overkwam en genoten van het bijzondere verschijnsel. Onder luid gejoel en gelach werd de groep aangemoedigd. Al snel waren alle boodschappen afgerond, waarna we op weg naar Phawa het feestje doorvierden.

Na de markt was het tijd voor de gebarencursus van leider Eva en haar gebarentolken. We leerden meer over de dovencommunity en leerden wat basisgebaren. Gebaren die we ook zeer makkelijk al hebben geïmplementeerd in ons dagelijks leven hier. Goedemorgen, lekker slapen en eetsmakelijk zijn woorden die we hier niet meer horen, maar veelvuldig zien.

Zondag 20 juli

Zondag was het tijd voor een lokale kerkdienst. We stapten onze bus weer in, opweg naar een nabij gelegen dorp. Toen we bij de kerk arriveerden was de kerk nog niet bepaald uitgelopen. Wij Nederlanders houden immers van op tijd zijn, dus het vroeg wat geduld om te wachten op de gemeente van de kerk. Om de tijd te overbruggen speelde Joëlle samen met Moffat op de drums, waarna de eerste lokale vrouwen hun lied inzetten. De heupjes gingen los terwijl de de kerk langzaam volstroomde. De dienst begon en al gauw hoorden we de prachtige klanken van het gezang van de lokale bevolking. Verschillende koren wisselden elkaar af, waarna ook ons prachtige World Servants koor hun keeltjes mocht gaan schrapen. Sommigen van ons lieten de teksten van de liederen zien aan de lokale bevolking, die daardoor al gauw ons gezang verrijkten door de tweede stem te zingen. Na ons optreden gingen we ons verspreiden over de kerk, waarna de meesten van ons de rest van de dienst afgeleid waren door aangereikte baby’s of kinderen die graag kwamen kleuren in onze logboekjes. Nadat Erik, Jan, Tamar en Gjalt een bijdrage leverden aan de dienst, was deze na een schamele 3 uur alweer afgelopen. We stapten de bus weer in, lieten ons Nederlandse krakers repertoire weer horen en kwamen vervolgens weer aan in Phawa. Daar stond een kledingmaker op ons te wachten. Nadat al onze maten werden opgemeten en onze wensen voor kleding doorgegeven. Zo hopen we in Nederland met echte Afrikaanse kleding te kunnen verschijnen.

Na de kledingmaker maakten sommigen van ons een wandeling in de omgeving, gingen spelen met de kinderen of namen even een momentje voor henzelf. In de avond genoten we van een vrije avond en kropen we weer op tijd onze bedjes in om maandag weer volledig los te kunnen gaan op de bouw.