Een smakelijke zondag in de jungle

Na vijf dagen hard werken mochten we ein-de-lijk uitslapen (tot half acht 😉). De dag begon feestelijk met ballonnen voor jarige Ellen en een avontuurlijke tocht naar de kerk — inclusief kano, zwemvest en vrolijke muziek. We proefden van de lokale cultuur én van geroosterde larven (mening: krokante smurrie). ’s Middags doken we de jungle in voor een chocoladetour vol proeverijen, van cacaoboon tot zelfgemaakte choco met banaan. Natuurlijk sloten we af met sport, spel én taart!

• Na vijf dagen lang wachten was het eindelijk zover: uitslapen. De wekker mocht gezet worden om, schrik niet, half acht pas. Toch waren sommige mensen al eerder uit hun nest gevlogen om te lezen, schrijven, hardlopen of ballonnen op te blazen. Die werden gebruikt om de Jarige Jet te wekken, Ellen. Ondanks al die extra tijd hadden een aantal nog veel moeite om op te staan. Uiteindelijk stonden we na een voedzaam ontbijt van bananenpap en kip klaar om de reis naar de kerk te ondernemen. En een reis was het zeker!

Eerst wandelen naar de rivier om vervolgens diezelfde rivier over te steken in kano’s. De nette zondagskleding werden tijdelijk verborgen onder rode en oranje zwemvesten die gelukkig niet nodig waren. Lopend door de straten van Mishualli kwamen we bij de kerk aan. Daniël, één van onze tolken, legde nog snel eventjes een aantal gebruiken uit. Hoe wij kruisjes moesten slaan bijvoorbeeld (voorhoofd, middenrif, linkse schouder, rechtse schouder), waar de bankjes voor waren (knielen) en dat we niet hoorden te lachen. Dat laatste bleek al snel lastig door de zwingende en vrolijke muziek die door de speakers klonk. Graag zouden we uitgebreid over de preek willen vertellen, maar de harde waarheid is dat we vrij weinig begrepen van het Spaans, al waren er natuurlijk uitzonderingen. Gelukkig maakte de vreugde van de mensen en hun warme welkom het helemaal goed.

Toen we weer in de buitenlucht kwamen kregen we nog even de tijd om rond te kijken. Terwijl de temperatuur aan het stijgen was deed de kooplust dat ook. De kleine supermarkt liep vol met mensen op zoek naar frisdrank, chips, koekjes en chocolade. Ondanks al dat lekkers besloten Robbin en Michiel toch nog te genieten van een lokale delicatesse, namelijk geroosterde larven. Hun omschrijving? Krokante smurrie. De levende variant van die larven is weer populairder bij lokale aapjes die we ook bezochten. Zo populair dat ze zelfs bereid waren om over Mathilde haar hoofd te klimmen om er eentje te bemachtigen. We besloten om het territorium van de aapjes verder te verkennen in een stukje bos. Van de aapjes verder geen spoor maar wat we wel vonden was modder in onze Zondagse kleding en de nodige uitglijpartijtjes. Op dezelfde manier dat we er gekomen waren gingen we ook weer terug, deze keer in de brandende zon. Thuis stond er rijst met bonen en rode kool voor ons klaar. 

Sommige mensen besloten die middag eventjes rust te nemen, terwijl anderen klaar stonden voor een tocht langs het chocolade productie proces. Eén uurtje werd ons verteld, wat we naar een anderhalf uurtje moesten vertalen vertelde Johan. Vervolgens gingen we in een dik twee uur langs cacaobomen, tuingaarden, vanilleplanten en drogerijen. Honger kregen we onderweg absoluut niet. We konden sabbelen op cacaobonen, suikerriet eten en citrusvruchten proeven die allemaal verschilden qua zuurheid. Als kers op de taart sloten we de tour af met ananas en banaan ondergegoten met onze zelfgemaakt chocolade. En dan was er geen één schaal, geen twee of drie, maar wel liefst vijf! Alsof dat nog niet genoeg was hadden we ook nog taart voor Ellen haar verjaardag. Gelukkig konden we al die calorieën er later weer af sporten. Op een veldje in de buurt konden we samen met de lokale gemeenschap volleyballen en voetballen. De supporters zaten ook zeker niet stil. De kinderen moesten immers ook vermaakt worden.

Na een uitputtende match die werd beschreven als ‘fanatiek en glad’ (door Stef) stond het avondeten klaar. Rijst, runderstoof, rode kool en een geboetseerde peer die volgens ons yuka was. We hebben ontzettend genoten van dit heerlijke feestmaal voordat iedereen zijn eigen weg ging. De één ging meteen naar bed terwijl anderen nog even bleven hangen om te zingen, schrijven of te puzzelen. Het was een rustige eind van een drukke dag.

Groetnis fan/groetjes van Hinke, Ellen en Mare (+ de rest)