Een uitgebreide update uit een kletsnat Sierra Leone

Onze laatste week is aangebroken en er gebeurt nog van alles. We zongen in een swingende kerkdienst, speelden een bloedstollende interland maakten flinke vorderingen op de bouw.

1. Hey lieve allemaal,

Onze laatste week is aangebroken en er gebeurt nog van alles. We zongen in een swingende kerkdienst, speelden een bloedstollende interland maakten flinke vorderingen op de bouw.

Zaterdagmiddag gingen Ester en Janet naar de vrouwen van de keuken om hun haar te laten vlechten. Ondanks de intense pijn die dit veroorzaakte leek het andere meiden ook wel erg leuk om allemaal kleine invlechten te krijgen. 7 meiden hebben er gezeten, een drukke dag dus voor de vrouwen. ’s Avonds kwam er een getrouwd stel uit het dorp om ons te vertellen over de burgeroorlog die begin deze eeuw het land verscheurde. Het was interessant maar ook heftig om hun verhalen te horen.

Zondagochtend zouden we om 8 uur naar New Maforki vertrekken. Vorig jaar is Tjitske daar op project geweest. Het was 1,5 uur rijden en de kerkdienst begon daar om 10 uur. Gelukkig vertrokken we dus mooi op tijd om half 10.. We hebben inmiddels wel ervaren dat tijd in Afrika een relatief begrip is, en zijn er nu achtergekomen dat dat ook geldt voor ruimte. De “bus” die ons kwam ophalen, was ongeveer gelijk aan een Nederlandse achtpersonenauto. We bleken er met 19 man, inclusief chauffeur, in te passen. De rest werd bij de truck van Samuel ingepropt. Bewonderingswaardig was de rol van Petrus in het busje. Hij heeft de hele rit ervoor gezorgd dat de deur van het busje niet weg zou waaien.

Maar, het was het allemaal wel waard. Enkel een uurtje te laat kwamen we aan in een hele swingende dienst. Zodra iedereen de oordoppen in had, konden we genieten van het enthousiaste, maar niet geheel zuivere, gezang. Ook hebben we zelf weer twee nummers gezongen, waarvan een werd begeleid door Rick-Jan en Janet op de piano en drum.

Na afloop van de dienst hebben we een kijkje genomen bij de school die de groep van Tjitske vorig jaar heeft gebouwd. Het was stimulerend om te zien dat de school helemaal af is en volledig in gebruik. Ook hier waren de kinderen niet van ons af te slaan. Ze kenden de chi chi wa zelfs nog.

Na de busrit terug naar huis en de lunch met, verrassend, witte bolletjes, trokken we allemaal ons oranje shirt aan en maakten we ons klaar voor de wedstrijd van de eeuw: de interland! Bondscoach Stefan en assistent Daan hadden tolk Earnest en aannemer Abdullai gestrikt om voor ons team te voetballen. Na een intense warming-up, die volgens sommige spelers meer conditie vergde dan de wedstrijd zelf, volgde de langverwachte strijd. Afgezien van het feit dat Philip uit het niets een prachtige face-first snoekduik maakte, bleef de eerste helft redelijk rustig. Team Sierra Leone was misschien iets beter, maar met ons fanatisme wisten we hen op 0-0 te houden. Na de rust moesten we nog even op gang komen. Het duurde niet lang voordat SL hun eerste doelpunt wist te scoren. Maar gelukkig was daar Gerben, die een prachtige oranje aanval afrondde en ook voor NL het eerste doelpunt maakte. Een Afrikaanse minuut voor tijd wist team SL nog een keer de bal tussen de palen te schieten, en won daarmee de interland. Stefan overhandigde hen de bokaal en er werden heel wat handen geschud en foto’s gemaakt. Een geslaagde middag dus!

Jan heeft na zijn middagdutje zeer fanatiek gestreden op het voetbalveld. Hiermee verdiende hij de gouden bouwhelm. En de blunder broche, ja, die ging natuurlijk unaniem naar Philip, voor de meest bijzondere valpartij van de dag.

Maandag trapten we de laatste bouwweek af en daarmee ook de laatste week van het kinderprogramma. Het ging vandaag over Jezus die de discipelen vraagt het visnet aan de andere kant van de boot uit te gooien. Daarnaast ging er een groep naar de markt. Zij waren bij terugkomst erg verrast over de vordering van de bouw. Een paar uurtjes weggeweest, en ineens zaten alle dakspanten er al op! Een groep van 65 locals had flink geholpen om dit voor elkaar te krijgen. Er is verder getimmerd aan het dak en er zijn een hele hoop spijkers uit hout gehaald zodat we het hout kunnen hergebruiken.

’s Middags is er een begin gemaakt met het metselen van de ramen. Ook moesten er nog extra raamstenen worden gemaakt. Marjanne was niet te stoppen. Ze stond tot kwart voor 6 op de bouw met locals stenen te maken. Uiteraard kreeg zij na het avondeten de gouden bouwhelm. De blunder broche ging naar Maria, die bij het ontbijt een fles curry opende en daarmee zichzelf zo besmeurde dat de medisch leiders ervan opkeken.

We sloten de dag af met berichtjes van thuis en een geloofsavond rondom het kampvuur. Er werden verhalen gedeeld over de ervaringen hier en we hebben samen gezongen. Na een poosje sloten daar ook wat lokale jongens bij aan.

Inmiddels is het dinsdag. De eerste dakplaten liggen op het dak. En dat is maar goed ook, want we werden zojuist opgeschrikt door een behoorlijke stortbui. Maud heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt door haar haren te wassen. Inmiddels klinkt er weer bouwgeluid van de bouwplaats en we hebben allemaal korte berichtjes opgenomen voor jullie. Bedankt voor de reacties die jullie hier plaatsen. Blijf dat doen, we lezen alles en zijn er erg dankbaar voor.

We kijken ernaar uit om jullie volgende week weer te zien!

Groetjes,

Philip en Janet