Een warm welkom

Donderdag kwamen we aan op de projectlocatie. Kennismaken met de cultuur, slaapplaats en bovenal de mensen uit de community

Donderdag de laatste etappe naar Kintampo. Vooraf vrezen we dat het een race tegen de klok gaat worden om voor het donker in Namiyela aan te komen. Bij deze berekening is alleen geen rekening gehouden met het feit dat onze buschauffeur rijdt als de broer van Max Verstappen.

We stoppen na ruim 2 uur rijden voor een plas, en ongeveer 3 kwartier later komen we al aan bij het kantoor van AG care in Tamale, waar we lunchen. Tijdens de lunch wordt door een aantal van de leiders nog een laatste boodschap gedaan, Tamale is de laatste grote stad waar we komen voordat we in Namiyela aan zullen komen.

Ook het tweede deel van de reis gaat vlot, de wegen zijn goed en we komen alle checkpoints goed door. Wel merken we erg goed dat het de eerste zonnige dag is sinds we in Ghana zijn. De broer van Max Verstappen moet ons meerdere keren verzekeren dat de airco toch echt op standje maximaal staat. De laatste uurtjes in de bus blijft het toch echt zweten.

Naarmate we noordelijker komen opent het landschap zich. Dichtbegroeide stukken bos maken steeds meer plaats voor savanne. Ook hier blijft het landschap groen (ondertussen snappen we waarom, maar dat is voor een latere post 😉). Het landschap zorgt hier en daar al voor wat herkenning, al maanden hebben we op Google maps de omgeving verkend natuurlijk.

En dan, rond half 4 verlaten we de weg van asfalt. Een weg van rood zand komt ervoor in de plaats. Het tempo van de broer van Max daalt tot een dieptepunt. Maar, niet gevreesd, de school ligt slechts een paar honderd meter verderop.

Snel halen we onze rode World Servants tassen uit de bus en dragen deze naar de klaslokalen die als slaapzalen zullen dienen de komende weken. Iedereen krijgt een matrasje en kan een (voor de dames lekker knus) plekje zoeken in de slaapzaal.

We zamelen de gezamenlijke spullen in die iedereen in zijn tas had zitten. Stapels met schaartjes, wc papier, theedoeken maar ook potten met Nederlands broodbeleg vormen zich snel. Hierbij merken we voor het eerst hoe de zon hier kan branden op je huid als je even bezig bent. Ook het zweet gutst uit je poriën.

Ondertussen zijn alle elders en chiefs gearriveerd bij de bomen naast het schoolgebouw. Net in de schaduw mogen we plaatsnemen op onze stoelen. De chiefs en elders openen de welkomstceremonie met een dans.

Begeleid met trommels en zang in de lokale taal door een megafoon maken eerst de chiefs en elders een aantal dansende rondes onder ons toezien. Even later worden wij ook uitgenodigd om mee te gaan dansen. Dit hebben we natuurlijk met z’n allen gedaan. Dat het hierdoor een wel erg warm welkom werd was daarbij even bijzaak. Ware dansbattles ontvouwden zich tussen de deelnemers aan de dans. Een mix van lokale soepele moves en houterige Nederlandse bewegingen zoals nooit eerder vertoond.

Na de eerste ronde dansen worden we door Jefferson, onze projectcoördinator, voorgesteld aan de chiefs, en hij legt uit waarom wij naar Namiyela gekomen zijn. Hierna volgen welkomstwoorden van enkele van de chiefs. Namiyela bestaat uit drie kleinere groepen die allen hun eigen subchiefs hebben. Morgen leren we deze drie groepen kennen tijdens een uitgebreide wandeling.

Een van de chiefs is zelf docent geweest op de school waar wij voor gaan bouwen. Hij benadrukt het belang van de komst van de appartementen voor de docenten, en hij verteld hoe het een wonder van God is dat er op tijd voor ons een douchegebouw neergezet is. Waar wij natuurlijk erg dankbaar voor zijn. Voor zowel de mannen als vrouwen is er een door golfplaten afgeschermde ruimte om te wassen.

Na deze woorden van welkom kunnen we het natuurlijk niet laten om nog een keer de heupen los te gooien. Nog even een side-note door één van de andere leiders; de dans moves van Matthias werden zeer gewaardeerd en zelfs benoemd door degene die de ceremonie aan het leiden is. Daarom mocht hij deze moves zeker nog een keer laten zien aan de aanwezigen. Daarna dansen tot het eten klaar staat.

Na het eten hebben wij onze GMG gedaan onder de sterren. GMG, wat is dat? Dit staat voor goedemorgen gesprek. Klopt niet helemaal natuurlijk want het was ‘s avonds deze keer. In deze groepjes van vier of vijf deelnemers en een leider checken we bij elkaar in, doen we bijbelstudies en hebben we extra taken als corvee. Vooral het schoonmaken van de latrine is een leuk klusje. Want dat is waar wij de komende weken onze behoeften kunnen doen.

Morgenmiddag maken we kennis met de bouw, voor nu even wennen aan onze nieuwe slaapzaal. Dat we niet de enige zijn die er gebruik van maken is bijzaak. In de nok woont een familie vleermuizen, en als de deur niet goed dicht zit (wat bijna niet kan) krijgen we geregeld bezoek van een paar kleine geiten. Gezellige nachten dus.

Ps: post vooral lekker veel reacties, ze worden erg graag ontvangen. Vooral als u nog niet eerder gereageerd heeft.