Herijken

Na een zeer intense tijd willen we jullie vertellen wat we meemaken als groep.

Lieve allemaal,

Onze wereld leek donderdag en vrijdag stil te staan en tegelijkertijd een grote chaos. Daarin hebben we besloten dat wie wil zaterdag terug kon gaan naar huis. Op deze manier denken wij dat iedereen de ruimte heeft om op zijn eigen manier om te gaan met deze ingrijpende gebeurtenis. We blijven wel met elkaar verbonden en geloven dat we zowel in Danes als in Doesburg en omgeving kunnen dienen.

Wij schrijven jullie vandaag, zondag 3 augustus, weer een update. Het is gek om afscheid te hebben genomen van zo’n groot deel van onze groep. Hoe ingewikkeld ook, willen we met jullie blijven delen hoe het gaat op ons project. We waaien heen en weer tussen verdriet en blijdschap. We ontlenen veel steun aan elkaar en aan de berichten die we mogen ontvangen. Die hebben we ook hard nodig. Hieronder nemen we jullie mee in ons verhaal:

Zaterdag 2 augustus, de dag waarop we als groep splitsen. Een deel van de groep pakt ’s ochtends vroeg hun spullen. We knuffelen, zwaaien, huilen en de reis naar het vliegveld begint. Het is ruim 2 uur rijden naar Cluj en daarmee is het een goedgevuld dagprogramma voor de mensen van onze groep die hen wegbrengen. Erika en Rianne blijven op ons center, terwijl de rest naar Sighisoara gaat voor boodschappen en een paar souvenirs. We zijn blij dat we elkaar weer zien rond 17:00 uur. Er wordt snel gegeten om vervolgens een mooie hike te maken op het plateau van Breite. Met eiken van meer dan 700 jaar oud, een indrukwekkende plek. Met een tocht door het bos naar beneden blijkt dat er toch echt géén pad was en daarom besluiten we onderaan aangekomen om dezelfde weg terug te klimmen. In ons filmpje kan je onze samenwerking zien zodat we allemaal weer veilig boven kwamen. Het was intensief, maar het voelt goed om echt iets heel anders te doen.

Ondertussen zijn de deelnemers die naar Nederland zijn gereisd veilig aangekomen. Het is voor die groep dubbel om in Nederland te zijn. Blij om thuis naar familie te kunnen, maar ook verdrietig om afscheid te hebben moeten nemen van de rest van de groep en van Danes. Bij aankomst ontvingen alle deelnemers een zonnebloem als symbool voor het opgeheven hoofd waarmee de deelnemers thuis mogen komen, ondanks dat zij niet in Roemenië konden blijven. Het herinnert de deelnemers ook aan de vele zonnebloemen die zij hebben gezien tijdens hun reis naar het vliegveld in Cluj.

Vandaag zijn we onzondags vroeg begonnen aan een teambuilding. In groepjes van 5 werd een opdracht bedacht die ’s middags een andere groep mocht gaan uitvoeren. Daarna was het tijd voor ons tweede bezoek aan een kerk, een andere dit keer. Erika heeft namens de groep vertelt wat er is gebeurd en we hebben samen twee liederen gezongen. Vanmiddag was het tijd om onze groepsopdrachten uit te voeren. Dat leverde naast gezonde spanning en creativiteit ook humor en mooie verbeeldingen op.

Ondertussen wordt er hier hard gewerkt aan het diner in gypsy style. Mooi om mensen van het kamp weer te zien, ervaringen uit te wisselen, samen te werken aan het eten. En zo bereiden we ons voor op een nieuwe werkweek.

Met gemis, een lach, tranen, knuffels en nog veel meer emoties, groeten we jullie!