Hoogtepunten moet je vieren

Vandaag is het hoogste punt bereikt en dat blijft natuurlijk niet onopgemerkt! Genieten jullie mee van dit moment?

Maandagochtend 10:35 uur, op het volleybalveld.

Het is een prachtig gezicht: al die kleuren van onze kleren aan de waslijnen. Het volleybal veld wordt tijdelijk gebruikt om alle was te laten drogen in de wind. Deze morgen hebben we samen met de locals gewassen, zodat we weer een beetje fris ruiken en onze kleding niet meer een oranje gloed heeft van al het opstuivende zand. Gelukkig hoeven we niet zonder kleding te zitten: op dit moment is de naaister van het dorp kleren voor ons aan het maken. Op de markt hebben we lappen katoen gekocht, die na het vakkundig opmeten van ons lichaam worden omgetoverd tot kledingstuk. We hebben al enkele exemplaren gezien en dat belooft veel goeds! Zodra onze kleding gereed is, zullen we uiteraard een foto met jullie delen.

Ook in deze middag draaien we het Life Skills programma, waarin we met tieners in gesprek gaan over het leven. Vandaag stonden relaties en het huwelijk centraal. Na een gezamelijke opening, zijn de mannen en vrouwen apart van elkaar in gesprek gegaan met ons. Dit leverde waardevolle gesprekken op die voor iedereen leerzaam zijn. Gelukkig staat er voor woensdag weer een programma gepland, want de tieners kijken naar de bijeenkomsten uit!

Vijf deelnemers met interesse voor- en werkzaamheden binnen de zorg hebben in de middag een kliniek bezocht. Op deze indrukwekkende middag hebben ze ervaren hoe de zorg er in deze regio aan toe gaat: goede deskundigen, met weinig middelen voor veel patiënten. Het was best even slikken, om te zien in welke omstandigheden vrouwen hier bevallen. Daarom was het extra fijn dat onze medisch leider een tas vol materiaal voor de kliniek had meegenomen: het personeel sprong een gat in de lucht toen ze zagen welke materialen er voor hen waren meegenomen! We zijn dankbaar dat deze materialen op zo’n goede plek terecht zijn gekomen.

In de avond kwam Musa (medewerker van CCAP en onze projectcoördinator) langs om met ons te zingen en swingen. We leren de Malawiaanse liederen steeds beter kennen waardoor we met nog meer plezier op de bouwplaats staan en helpen bij het koken: wanneer iemand een lied inzet, begint iedereen te zingen en swingen.

Dinsdagmiddag 12:00 uur, onder het genot van een glaasje ranja op de bouwplaats.

Aan de zijkant van onze klaslokaal verzamelen zich veel mensen. Kinderen, mannen, vrouwen, deelnemers en werknemers komen allemaal tezamen: we hebben iets te vieren! We hebben namelijk het hoogste punt bereikt en dat moet natuurlijk gevierd worden. De Malawiaanse en Nederlandse vlag worden gehesen waarna iedereen een glaasje ranja krijgt ingeschonken. Heerlijk om na anderhalve week weer iets zoets te drinken. Wat het moment nog mooier maakt is dat de kinderen echt genoten van dit drankje: voor sommigen was dit het eerste glaasje ranja ooit.

Het bereiken van het hoogste punt betekent ook dat we vanaf morgen gaan kijken of de dakspanten die vakkundig in elkaar zijn getimmerd ook daadwerkelijk gaan passen. Het record van het aantal slagen per spijker stond lange tijd op acht slagen, maar Jonathan is nu even aan het verwerken dat het iemand in zeven slagen is gelukt. Hier mag toch even genoemd worden dat deze groep hard aan het werken is: iedereen is gemotiveerd om aan het einde van deze week het dak erop te hebben!

Naast het bouwprogramma, blijven natuurlijk ook onze andere programma’s draaien. Zo is er vandaag weer een football clinic gegeven aan zo’n 80 tieners, het kinderwerk blijft iedere dag draaien en morgen is de afsluitende bijeenkomst van Life skills. We durven het bijna niet uit te spreken, maar we zitten over de helft. We genieten hier volop, en tegelijkertijd is het ook fijn om even iets van thuis te horen. Komende donderdag lezen we weer de reacties onder deze berichten voor aan onze groep, onder het genot van een knetterend kampvuurtje.