Kawonsor swingt en zweet

We zijn er echt! Dag één in Sierra Leone zit erop. Lees en kijk mee hoe het gaat in Kawonsor.

Ons eerste ontbijt in Sierra Leone wordt met veel liefde bereid en daardoor kost het wat geduld voor iedereen z’n broodje ei heeft. Dan snel van start met het eerste GMG. Elke ochtend starten we met een goedemorgengesprek in een vast groepje.

Met een beetje vertraging stappen we de inmiddels vertrouwd volle bus in. Hobbels die we ooit hobbels noemden blijken rimpeltjes. Wat een hobbels en plassen hebben we getrotseerd. De bus hing een aantal goed schuin, maar we zijn er, dwars door het prachtig groene landschap en steeds weer langgerekte dorpjes met zwaaiende kinderen. De plaspauze voelde al minder ongemakkelijk dan gister, ook al is het op klaarlichte dag.

Dan klinkt er getrommel en gezang. Zijn we er? Ja, we zijn er! Opgetogen kinderen, zingende vrouwen, nog druk de laatste dingen regelende mannen: hier worden we verwacht! Onze bouwplaats is een kilometer verderop. Langzaamaan verplaatsen we ons als een zingende menigte die kant op.

We verzamelen in het dorp onder een eeuwenoude boom. Het zingen verstomt en dan komt een groep vrouwen met trommels achter een huis vandaan met een aantal traditioneel uitgedoste meiden. De welkomstceremonie is gestart. Veel dansen, muziek en wat korte speeches later gaan we terug naar de plek waar we uit de bus stapten. Het is drie uur, voor onze magen 17.00, dus wel tijd voor lunch.

De rest van de middag gebruiken we om ons te installeren. Slaapzalen inrichten, waterfilter aansluiten, heel veel spelletjes met de kinderen en een potje voetbal later is het tijd voor diner. En dan klinkt er weer muziek. We doen het wel nog even dunnetjes over terwijl het donker wordt.

Als de muziek verstomt halen we onze tandenborstel tevoorschijn en kruipen we nog altijd zwetend in onze klamboes. De eerste nacht in Kawonsor begint. Slaap lekker!