Niemand is minder, niemand is meer, ieder is nodig bij de Heer

Op de bouw was het die ochtend nog stilte voor de storm, de bekisting was nog niet helemaal klaar, maar vlak voor de middag konden we beginnen en het storten ging zo door tot een uur of twee, het voorste gedeelte is nu klaar. Als het weer meewerkt, zal vandaag het achterste gedeelte worden gedaan.

In de tussentijd wachtten Esther, Marlies en Thea op vervoer naar Wesofod. Een organisatie door mensen met een beperking. Voor de burgeroorlog werd een groep verzorgd door nonnen. Zij zijn na de burgeroorlog niet meer teruggekeerd. De jongeren wisten toen dat ze op zichzelf aangewezen waren en weigerden om te gaan bedelen op straat. Zo ontstond Wesofod, Wesofod (welfare organisation for the disabled) traint mensen met een beperking om zo te kunnen voorzien in hun eigen levensonderhoud. Daarnaast passen zij dagelijkse hulpmiddelen aan zodat ze ook gebruikt kunnen worden door iemand met een beperking. Denk aan gereedschap om land te bewerken, of een motor of scooter. Ze hebben hun eigen aannemersbedrijf omdat ze merken dat andere bedrijven te weinig rekening houden met het inclusief maken van gebouwen. We dachten eerst dat Wesofod een gemeenschap was waar veel mensen met een beperking woonden, maar het is juist de bedoeling dat mensen weer teruggaan naar hun eigen gemeenschap en daar laten zien dat je van waarde bent met een beperking. Ook zijn ze hard bezig om in heel het land steeds meer gebouwen toegankelijk voor iedereen te laten worden. Het was een zeer bijzonder bezoek, waar we werden ontvangen door zeer bevlogen mensen.

Eenmaal terug was de thema-avond begonnen. Deze ging over angst en er zijn erg mooie gesprekken gevoerd.