Weer een dag vol highs en lows in Kawonsor. Lees maar mee:
Al voor het ontbijt maken we mee hoe intens en pijnlijk armoede is als het een gezicht krijgt. Voor onze eetzaal zit een jonge moeder met een kind. Ze heeft een handicap aan haar been en vertelt dat ze verlaten is door haar man. Ze stelt een vraag die door merg en been gaat: ‘Willen jullie voor mijn zoontje zorgen?’
Dit voorval maakt veel los, want wat kun je weinig doen en wat wil je veel… we hebben gebeden voor deze vrouw en haar zoontje. Het beeld en de gedachte laat ons niet snel los.
We gaan naar de bouw, waar we doorgaan met de bekende werkzaamheden. We maken ons klaar voor een fake betonstorten morgen, dus alle bekistingen moeten dicht en stevig zijn. Verder wordt er hard gewerkt aan de open stenen voor de ramen van de lokalen.
Op het voetbalveld gaat het kinderprogramma over de ark van Noach. Net als we willen lunchen komt er een onbekende man in nette kleding de bouwplaats op. Hij blijkt kleermaker en heeft allerlei stoffen bij zich. We kunnen stoffen uitkiezen en maten laten opnemen, zodat hij iets voor ons kan maken.
Tegen half vier stoppen we, want we gaan in Kawonsor op bezoek bij families thuis. Als we de bouwplaats leeg hebben zien we in de verte een donkere wolkenmuur ontstaan, die met flinke snelheid onze kant op komt. We zetten het op een rennen, maar helaas…
Behoorlijk nat duiken we de veranda van een willekeurig huis in, waar we zeker drie kwartier schuilen. Dan wordt de regen iets minder heftig. We verdelen ons over vier groepen en rennen door het kletsnatte dorp naar de familie die ons ontvangt.
We ontdekken dat de families groot zijn en leren van alles over het leven hier. Wij krijgen ook allerlei vragen over Nederland, bijvoorbeeld of we uniformen dragen op school. Terwijl het donker wordt pakken we onze koekenpan en pannenkoekbeslag erbij en bakken we (met wisselend succes) pannenkoeken voor onze gastheren en alle anderen die zijn komen kijken.
Tegen acht uur wandelen we terug naar onze slaapplek, waar het vrij snel stil wordt.
p.s.: excuus dat de beide Rosa’s te weinig op de foto’s stonden. Bij deze gecorrigeerd 🙃
Reacties op dit bericht
-
Hey Rosa’s
Geweldig om jullie te zien.
Trots op jou, geniet van de kleine dingen. Zet hem op!
Greetz Bernard -
He, wat gaaf om te zien wat jullie allemaal doen. Het begint al echt te vorderen. Ook de verhalen die jullie meemaken maakt ook hier indruk! Jullie zijn toppers!
Groetjes Wikje -
Moii Rosa leuke fotos we zijn nu in Limburg. Arme vrouw met haar zoon maar ja. We slapen hier in een flipping tent bro. Nou veel plezier daar doei🇸🇱🇸🇱🇸🇱 groetjes Sam
6 dagen geleden