Ritme gevonden

De eerste dagen is altijd zoeken naar het juiste ritme. We hebben het gevonden, en hoe!

Umuganda

Een keer in de maand is er in heel Rwanda een verplichte gemeenschap dag, Umuganda. Dan werkt het hele land aan het schoonmaken en verbeteren van het land. Straten worden geveegd, huizen schoongemaakt, woningen opgeknapt. Wij zouden er aan meedoen en samen met de lokale gemeenschap een ochtend de handen uit de mouwen steken.

Zaterdagmorgen 8 uur stipt stonden vijf groepen klaar om naar families in de buurt te gaan. Een kleine groep zou verder bouwen aan de school. De bouwgroep ging lekker aan de slag met metselen samen met mensen uit de gemeenschap. De muren schoten omhoog en aan het einde van deze dag werden al de eerste bekistingen voor de pilaren gemaakt.

Ook de palen voor de steigers zijn al in stelling gebracht.

De vijf groepen die op huisbezoek zouden gaan, moesten helaas een behoorlijk poosje wachten voor ze op bezoek konden. Tijd voor wat kletsen en even bijkleuren, maar toen ze gingen zat de sfeer er snel goed in. Ze kwamen terug met mooie en indrukwekkende verhalen. Ze hadden schoongemaakt, tuintjes geveegd en veel gekletst met de gezinnen. Ook bleek dat achter een mooie buitenkant of een vriendelijke glimlach een heel ander verhaal kan schuilen. Net als achter de omheining van ons verblijf. Het is confronterend en hartbrekend om de armoede te zien die er zeker is in Rwanda. Het maakt ons stil omdat het contrast met ons verblijf enorm is.

Zang en dans

Na een uitgebreide lunch en een korte middag dut vonden we het goede ritme. Het was er altijd al geweest als we maar meteen met de lokale gemeenschap aan muziek en dans waren begonnen. Met veel passie en energie werd er gezongen en gesprongen. Van vermoeidheid of zere benen is geen sprake. Er blijft zelfs genoeg energie over voor een potje voetbal. Het werd een voorproefje van de interland Rwanda-Nederland. De wedstrijd werd gestaakt wegens invallende duisternis.

Indescribable

Dat de avond snel valt is dagelijkse kost. Het koelt dan ook  wat af. Het blijft gelukkig warm genoeg om op het grasveld voor ons verblijf naar de sterrenhemel te kijken. Toen ook nog even de stroom uitviel, konden we met ontzag de Melkweg zien openbloeien. Dan zijn geen woorden nodig om verwondering te ervaren en stil te genieten van de grootsheid van dit hemelgewelf.

Gastvrijheid te over

Inmiddels raken we wat gewend aan de enorme gastvrijheid van EPR. Het hoort bij hun cultuur en opvatting van gastheerschap. Maar het valt niet mee. Het diner van zaterdagavond zag er al overvloedig uit, maar nu was er tot onze grote verrassing ook nog frisdrank aan toegevoegd. Het is genieten, maar het voelt ook ongemakkelijk. We hoeven niet verwend te worden.

We leren het wel in dankbaarheid te aanvaarden en waar we kunnen blijven we voor onszelf zorgen en helpen we graag mee.

Een ander voorbeeld van de lokale gastvrijheid maakten we op zondag mee. We  kwamen terug uit de kerk en ontdekten dat alle bouwschoenen (die we buiten laten staan) en werkhandschoenen gewassen waren. Zelfs voor ervaren World Servants was dit een grote verrassing.

In geloof verbonden

Na een rustige zaterdagavond was het op zondag vroeg dag.

Omdat de kerk in Nyarusange gesloten is, gingen we een eindje verderop naar de kerk, met de bus een klein uurtje rijden. Dus vroeg weg en onderweg langzaam wakker worden, totdat we om negen uur in Kibungo bij de kerk aan kwamen. Gertjan werd meteen gearresteerd wegens pastorale activiteiten. Hij is tenslotte dominee. Hij verdween samen met andere pastored ergens achter de kerk. Zou hij terugkomen? De groep werd naar binnen geleid en kreeg een  hoek van de kerkzaal aangewezen.

Gelukkig kwam Gertjan weer terug samen met de andere pastores en mocht hij vooraan op het podium zitten. Hij kon vanaf die plek de groep prima observeren en zag sommigen met enige regelmaat knikkebollen. Het was ook best warm en soms langdradig. Er werd veel gezongen, door verschillende koren. Natuurlijk hadden ook wij onze bijdrage met gelegenheidszangers onder andere Hanneke, Rhode en Levi. We zongen My Lighthouse, Jezus Overwinnaar, en als uitsmijter O, Happy Day. Vooral dit laatste lied maakte veel enthousiasme los bij de kerkgangers. Want kort daarna gingen alle remmen los en werd de lofprijzing versterkt door uitbundig gedans.

Pas tegen het einde van de dienst ging de bijbel open en werd de preek gehouden. Gertjan was hiervoor gevraagd en aan de hand van het verhaal van Mozes sprak hij over het thema Be courageous for the Lord is with you. De preek werd getolkt en later hoorde Gertjan dat de tolk ook precies de gebaren na deed. Ook hij trok zijn schoen uit toen Gertjan dat tijdens de preek deed.

Het was een enerverende en inspirerende ochtend waar we in de middag van konden bijkomen. Weer voorzien van een heerlijke lunch.

Wie of wat ben ik?  Een beer?

In de avond was er tijd voor de grote vraag: Wie of wat ben ik?

Er werd heel wat gevraagd onderling om je juiste identiteit te ontdekken. Gelukkig kon iedereen zichzelf aan het einde terugvinden. Inmiddels was het donker en was het de hoogste tijd om de beren in Rwanda te gaan verschalken. We hadden van pastor Dan doorgekregen dat er hele grote in de buurt zouden leven (grapje). Nou, wij waren niet bang.

We like mondays

De jacht was naar tevredenheid volbracht zodat iedereen als roosjes geslapen heeft. Het gaf nieuwe energie voor de bomvolle maandag. Met een goed ontbijt achter de kiezen werd met veel inzet de bouw opgepakt. We konden stenen overgooien, cement maken en metselen, steigers bouwen, ijzer vlechten, binten verven en de omgeving opruimen. Vooral het verven leverde bijzondere resultaten op. Zo wilde Niels graag een tattoo op zijn rug en daar werd met alle liefde voor gezorgd door Anna en Kato.  Noortje verfde ongelukkigerwijs een lok van haar haar met de rode verf.

Het was al met al een vrolijke productieve dag die een goede basis legde voor de komende bouwdagen.

Tegelijkertijd is natuurlijk ook het kinderprogramma weer in volle gang. De kinderen stonden er al klaar voor en een snelle telling tikt de 200 wel aan. Het was een prachtige middag, met stralende kinderen. En ja, dan stralen wij ook.

Ook het Life Skills programma voor de tieners ging enthousiast van start. Ongeveer vijftig tieners deden mee en na een schuchter kennismaken, kwamen de gesprekken en het plezier goed op gang. Het was kostbaar om het thema ‘you are special’ te delen. Het was een mooie opstap om elkaar beter te leren kennen en verder te groeien in de onderlinge band en vertrouwen.

Met goede moed door

Wat valt er veel te beleven in een paar dagen. We ervaren een groeiende verbinding met tal van mensen uit de gemeenschap, jongeren en ouderen. We leren elkaar verstaan, soms met handen en voeten, maar ook door de taallessen die hier en daar mooie ontmoetingen opleveren.

We gaan daarom met goede moed en vol vertrouwen door met onze reis in Nyarusange. We houden jullie op de hoogte.

Dank jullie wel

Op de verschillende updates zijn allerlei reacties gekomen. Dank jullie wel voor de lieve groetjes. Ze zijn fijn, even iets horen van ons andere thuis. We denken aan jullie en vertellen graag onze belevenissen als we weer bij jullie zijn.

Lieve groetjes van ons allemaal.