Suiker met koffie, bouwen in de warme zon en tranen bij het huisbezoek

Vandaag: bouwen in de hitte, ferry’s die nét geen ferry zijn, koffie met véél suiker en een ontmoeting die we niet snel vergeten 💛

Goedemorgen!

Vandaag werden we weer om 6 uur gewekt voor een nieuwe bouwdag. Na een pittige regennacht werden we toch droog wakker. We kregen als ontbijt een wit broodje met Nederlands beleg, sappige ananas en een bijzonder stukje papaya. Ook hadden ze gekookte eieren in overvloed. Waar het ene deel van de groep weer flink gaan buffelen op de bouwplaats, ging een ander deel op bezoek bij een koffieplantage.

Allereerst kijken we naar de bouwplaats, wat is er vandaag weer hard gewerkt! De dag begon met het verder metselen van de muren. Elke steen wordt op maat gezaagd waardoor Mees een mooie tan krijgt (een lekker kleurtje door de zon). Verder werd er zand gezeefd. Tijdens het zeven werd er ook een bijzonder gesprek gevoerd. Bovenal weer veel progressie gemaakt!

Ondertussen gingen we met flink wat mensen achterin de pick-up truck naar de koffieplantage. We reden ongeveer een kwartier naar de rivier om de ferry te pakken. Nou ja, “Ferry”… Eerder een gammel houten vlot met een paar buitenboord motoren. We kwamen veilig aan bij de overkant van de rivier. Nog een klein stukje rijden en we komen aan bij de plantage. Gutsend van het zweet luisteren we naar de La Presidente van het complex. Vervolgens kregen we een rondleiding door het proces van het maken van koffie. Van koffiebomen tot de uiteindelijke koffiebonen in de droogkas. Ze hadden ook machines voor de verwerking van de koffiebonen die deels zijn gesponsord door Maquita. Ondanks de hitte was het proces erg interessant! We werden uitgenodigd om nog een bakkie pleur te drinken. In Nederland zijn we gewend om koffie met een beetje suiker te drinken, maar hier is het gebruikelijk om suiker met een beetje koffie te drinken. Na de koffie en het bedankwoordje namen we afscheid met een ongemakkelijke knuffel voor de mannen en een flinke natte smakkerd op de wang voor de vrouwen. Eenmaal terug in Sinchi Warmi stond de lunch voor ons klaar: rijst, tonijnsalade en tomaat.

‘s Middags ging er een groep op huisbezoek, oftewel: een kijkje nemen in het leven van de locals. We hoefden niet het houten huis binnen te komen om te zien hoe het huis eruit zag. Er waren namelijk weinig muren, het dak bestond uit golfplaten, en er waren maar 2 matrassen voor 6 mensen om te slapen. Uit dit bezoek bleek maar weer dat armoede niet alleen zichtbaar is op financieel gebied: vrouwen worden in de Kichwa cultuur nog zwaar benadeeld. Zij moeten voor hun man zorgen en mogen niet zelf leren of ondernemen. We hebben veel geleerd over hun cultuur en omgang. Op het einde hebben we een cadeautje achtergelaten, waarna de vrouw in tranen uitbarstte. Het feit dat er mensen naar haar verhaal luisteren, maar ook het gevoel dat ze emotie mag tonen naar ons, maakte haar emotioneel. Ook deed een knuffeltje van ons cadeautje haar denken aan haar dochter van 5, die overleden is. Bovenal een emotioneel en leerzame ervaring.

Daarna gingen we door naar het avondeten, waar we bietjes aten met rund (draadjesvlees) en rijst. Nog nagenietend van de rund in onze holle kiezen, hebben we ‘s avonds een avond gehad met kampvuur, liedjes zingen en een glaasje frisdrank! Zo was er weer een dag in de Amazone voorbij.

*ps voor de mensen die het niet weten: de groetjes die je hieronder achterlaat, worden uitgedeeld aan de deelnemers. Die stellen we dus zeer op prijs!

Buenos Noches!