We are the Champions my friend

De laatste dag in Makomp, de tassen zijn bijna ingepakt en de stapel was die hier blijft wordt steeds groter. Toch was er nog tijd genoeg voor de belangrijke dingen in het leven... Kerk en voetbal.

Na een laat avondje, stonden om 7 uur weer allemaal fris en fruitig naast ons bed, nou ja, Conja deed daar in ieder geval hard haar best voor en ging alle langslapers persoonlijk nog even langs.

Vandaag kerkten we niet in Makomp zelf, maar in Lunsar, de stad die vrijwel tegen Makomp aanligt. We waren in een iets grotere kerk dan twee weken geleden, met minder dans en een zeer aangenaam klimaat. De speakers werden wel iets bijgesteld door onze hoofdleider omdat hij vreesde voor gehoorschade. Niet geheel onterecht. Het was een mooie dienst waarin we ons zeer welkom voelden (we hebben zeker zo’n zes keer gehoord dat we in de toekomst terug mogen komen). De preek was ook goed te volgen en ging langs een aantal bijbelteksten om te laten zien hoe God tegenslagen in het leven gebruikt om je tot God te laten keren en je te vormen.

In de middag was het dan eindelijk zover, de interland. Het voetbalveld was speciaal voor deze interland gemaaid en lag er fraai bij. Er was zelfs een middenstip. Het was even wachten op het Sierra Leoonse elftal, maar toen konden we van start. Saidu (een jonge bouwvakker) had zijn oranje shirt aan getrokken en wilde met Nederland meespelen, maar dat mocht niet van zijn teamgenoten. George (van CTF) mocht wel bij Nederland. Mariazu (juf) wilde ons aanmoedigen, maar juichte tot haar schaamte toch harder voor Sierra Leone dan voor ons. Nadat Nederland op één-nul achterstand kwam, werd het team van Sierra Leone aangepast, ook dit werd nu een gemengd team. Gelukkig, want het tweede doelpunt was een eigen doelpunt van één van de nieuwe dames. Na een spannende en zeer fanatiek gestreden strijd, eindigde de wedstrijd op 2-2. De overwinning moest dus worden behaald door penalties. Dankzij onze onverschrokken keeper Conja, won Nederland dit en hebben we de beker in handen.

Tijdens de wedstrijd begon het te regenen, maar toen we bijna terug waren bij school, barstte het echt los. De regen leek wel door de dakplaten heen te willen beuken. De groep heeft hier dankbaar gebruik van gemaakt en heeft nog nooit zo snel gedoucht.