We zijn in Sierra!

We duiken een eindeloos dik pak wolken door en een landschap van groen tapijt en bruine waterstromen komt steeds dichterbij. We zijn er, Sierra Leone, waar we ons al anderhalf jaar op voorbereiden!

Na tig keer paspoort laten zien en papieren fixen ontmoeten we Umaru, onze gastheer voor de komende weken. Eerst een (hier onvermijdelijke) groepsfoto. Daan vertelt hij dat we nog even in de aankomsthal moeten wachten, want er komt een TV-ploeg onze aankomst filmen. Dat even wordt een uurtje, maar dan paraderen we als ware celebs over de zebra voor de aankomsthal. Blijkbaar is die zebra een goede plek voor een interview, dus we houden zeker een kwartier al het verkeer voor de luchthaven op.

Dan proppen we onszelf in de bus. Met wat houten bakjes in het gangpad wordt iedere centimeter benut. Het is inmiddels aardedonker als we de grote weg op rijden.

“Ik kijk m’n ogen uit”
“Check die sterrenhemel”
“Jo, die palmen zijn hoog”
“Dikke party daar”
“Gaan die kinderen niet naar bed?”
“Kunnen we ergens plassen?”
Rem
“Echt, hier in de bosjes?!”
“Moet je zien hoe ze daar leven”
“Elke kilometer ruikt het helemaal anders”
“Volgens mij is dat een moeras”

We overnachten in Kambia, ongeveer halverwege onze eindbestemming. Voor we onze kamertjes opzoeken krijgen we nog avondeten in kapsalonbakjes. We sluiten af met een lied en dan zit de eerste, bestwel lange, dag erop.