Weer bij elkaar

Hoe bijzonder en bizar ons project ook is geweest, ook daar komt een einde aan. Hierbij een korte update over de laatste dagen én de reis terug naar huis van de groep in Danes.

Lieve allemaal,

Dit bericht volgt na een goede nacht in een Nederlands bed. Wat een project hebben we achter ons liggen. Terwijl met het uitpakken van de tassen de verhalen omhoog komen, willen we jullie nog even meenemen vanaf onze laatste update. Donderdag is er nog hard gewerkt om de kas af te maken en de toiletten voor te bereiden. Vrijdag was de grote dag van oplevering. Het thema van Liviu, ‘be flexibel’, werd daar weer eens groots neergezet. Maar aan het eind van een intensieve dag stonden er twee wc’s op hun plek, was de kas echt af en opgeleverd en hebben we weer talloze bijzondere verhalen om te vertellen.

Zaterdag was de dag om ons voor te bereiden op de reis naar huis. ’s Ochtends stond voor iedereen nog een huisbezoek op het programma. ’s Middags hebben we een grote schoonmaak gedaan en onze laatste spullen ingepakt. En na afscheid te hebben genomen van zoveel bijzondere en lieve mensen en ons ’thuis’ was het tijd om in de trein te stappen. Een lange reis lag voor ons. Die tijd hadden we hard nodig, om onze boekjes te schrijven, om stap voor stap naar Nederland te komen en om nog even bij elkaar te zijn. Een half uur eerder dan gepland (de Deutsche Bahn reed sneller dan verwacht van Frankfurt naar Den Bosch en dus hadden we daar een trein eerder naar Dieren dan mogelijk was) kwamen we daar aan. Met een warm en emotioneel ontvangst door veel betrokken mensen. Er werden knuffels, tranen, verhalen en cadeaus uitgewisseld. En daarna was het toch echt tijd om naar huis te gaan.

Een intens, verdrietig, mooi, bijzonder en heftig project. Dank voor het meeleven. En mocht je meer willen weten, vraag de mensen die je van onze reis kent gerust. Het is een verhaal dat vertelt mag worden!

Hartelijke groet namens team RO125, Richard Klooster