World Surfants 🏄

Chillen zoals chillen bedoeld is. WAT. EEN. MEESTERLIJKE. ZATERDAG.

We worden wakker met het geluid van de branding in de verte en bekend gekletter op het dak. Het regent zoals het alleen in de tropen regenen kan. Rosa is verzopen na haar wekronde, maar toch zitten we allemaal op tijd aan tafel voor het ontbijt. Na het diner van gisteravond zijn de verwachtingen hooggespannen. En dat was niet onterecht, we genieten van pancakes, wafels, omeletten, stokbrood, echte koffie en nog veel meer lekkers.

De branding blijkt prachtig, al kunnen we nog niet heel ver kijken door de dichte regen. Als die mindert, zien we dat we aan een baai zitten die omzoomd is door tropisch begroeide bergen. We zien de schuimkoppen van de branding tegen het gele zand en de zwarte rotsen spatten, prachtig!

Vlakbij is een surfschool. Bijna iedereen neemt een surfles, dus al snel ligt de zee vol witte lijven (lijkt het zo dat het water bruin kleurt door ons?) die proberen de golven te berijden. Dat lukt de een beter dan de ander. Een enkeling lukt het om op het surfboard te staan, sommigen komen op de knieën.

Na weer een heerlijke lunch gaat een groepje wandelen, anderen gaan zwemmen en weer anderen huren een surfboard. Hoe chill kan een zaterdag zijn?

Aan het eind van de middag kopen we nog wat laatste souvenirs bij de stalletjes die speciaal voor ons uit het niets gekomen lijken te zijn en dan is het tijd voor WEER! een fantastisch feestmaal. We beseffen dat we de dankbaarheid die we hebben voor lekker eten willen koesteren.

‘s Avonds chillen we op het tropische terras met de bruisende branding op de achtergrond. Spelletjes en de laatste zakken snoep zijn de belangrijkste ingrediënten. Groepje voor groepje wandelen we het rotspaadje weer omhoog voor onze laatste nacht in Sierra Leone.