Zingende feesttoeters

Dagverslag donderdag 24 juli en vrijdag 25 juli (Erik, dit is je verjaardag)

Donderdag 24 juli

Donderdagmiddag was het tijd dat de haren werden gevlochten van de deelnemers. Soms gingen wel drie vrouwen tegelijkertijd het haar van de Nederlandse dames te lijf. Daar kwamen we er al gauw achter dat onze haarstructuur flink verschilt met de Zambiaanse vrouwen. Er werd flink getrokken aan de haren voor een prachtig resultaat. De een was wat meer tevreden met het eindresultaat dan de ander, maar voor iedereen was het een leuke ervaring!

Ook was het tijd voor het Life Skills programma, waar er deze keer met de jongeren (12-20) werd gepraat over marriage and gender differences. Oftewel; hoe zijn hier de man/vrouw verhoudingen en hoe zien de lokale jongeren het huwelijk voor zich.

In de avond was er een avondprogramma met persoonlijke verdieping. Na twee open verhalen van twee leiders, was de toon gezet voor deze kwetsbare maar ook verrijkende avond. We gingen met elkaar in gesprek over welke dingen ons tegenhouden om onze doelen te bereiken. We sluiten de avond af met het lied ‘Deze is voor jou’ van Matthijn Buwalda (gezongen door Hannah Mae)

Een stukje van de tekst:

Wie heeft gezegd dat jij je altijd weer moet geven?

Aan iedereen en overal op elk moment.

En dat het hoogste doel is echtheid na te streven.

Echt volgens hen die niet goed snappen wie je bent.

Verwar jezelf zijn niet met makkelijk begrepen.

Want wie je bent stroomt sinds je ademt door je bloed.

En je hoeft heus niet altijd naar begrip te streven.

Wat niet begrepen is iets anders dan niet goed.

Deze is voor jou en niemand anders

Deze is voor jou en hoe jij je kent

En wie pas van je houdt, als jij veranderd.

Die zal nooit snappen hoe bijzonder je ook bent.

Bewaar de diepte van je ziel voor wie wilt duiken.

In elke vezel, elke kern van je bestaan.

Het is niet erg je hart zo af en toe te sluiten.

Alsof wat daar van binnen leeft ooit dood kan gaan.

Vrijdag 25 juli

Erik, dit is je verjaardag!

Met een prachtig verjaardagslied werd Erik vrijdagochtend om 6:15 gewekt onder begeleiding van deelnemers die luid op feesttoeters blazen. Nadat iedereen Erik persoonlijk een gelukkige verjaardag wenste was het tijd om ons klaar te maken voor de dag die zou komen. Bij het ontbijt werd al snel duidelijk dat zijn verjaardag niet zomaar voorbij zou gaan. Er was een lied voor hem geschreven door de GMG van Rob (of heette hij nou toch Erik) op de melodie van oma’s aan de top. Toepasselijker kon het niet nadat Erik voor een paar dagen geleden door een lokale bewoner werd geroepen met de woorden ‘grandfather, grandfather’. Niet alleen een lied, ook een heus verjaardagsspel stond die dag op de planning. 47 opdrachten samen met de deelnemers en de bevolking die in het teken van zijn verjaardag stonden. Vragen zoals “Leer een iemand van de bevolking een Nederlands verjaardagslied.”, “Vraag aan iemand van de bewoner wat deze doet op zijn verjaardag” en “Wat voor metaal is atoomnummer 47?” kwamen aan bod.

Terwijl Erik zijn verjaardags opdrachten aan het uitvoeren was, ging er een klein groepje opweg naar Kaponga Hills: het eerste project van hoofdleider Monica in 2011. Toen we de school naderden werd er bij het aangezicht van de ‘witte mensen’ (muzungu’s) Toen ze zagen dat wij shirts droegen met hetzelfde logo als wat op hun schoolgebouw staat, was het al helemaal feest. We werden hartelijk ontvangen door de headteacher. We werden tijdelijk in een kantoortje gezet, zodat de leraren wat orde konden gaan scheppen. Na een tijdje werden we buiten op stoelen ontvangen en was het tijd voor een heuse ceremonie. Er werd gezongen, gedanst, bedankwoordjes gegeven en vragen gesteld over de ontwikkeling van het dorp sinds het project. Het leerlingenaantal van het dorp is verdrievoudigd en, naast twee vrijwilligers en een leraar betaald door partnerorganisatie CCAP, zijn er nu maarliefst 5 overheids gefinancierde leraren aan het werk. Zonder CCAP en World Servants was er geen (goede) school geweest in Kaponga vertelde de headteacher.

De community vond het fantastisch dat de groep zelf in het dorp is geweest. Tijdens de tijd met de groep hebben ze gezien dat vrouwen ook ‘mannenwerk’ kunnen doen, en dat mannen best kunnen koken of water halen. Sinds de komst van de groep zijn deze taken meer verspreid over de gehele community in plaats van een specifiek gender. Ook staan de leraren nu veel meer in het midden van de community, ouders zien en leren van hen hoe ze kunnen spelen met de kinderen. Iets wat hier altijd normaal is. Daarnaast hoorden we het allermooiste: de community kon zich nog maar al te goed herinneren dat ze tijdens het interland dik ingemaakt zijn door de Nederlanders. Ze dragen een warm hart aan de groep en World Servants.

Na nog een rondje te hebben gelopen in de omgeving en we de nodige foto’s hebben gedaan, verlieten we Kaponga Hills met een stralende Monica. De groep en World Servants hebben echt impact gemaakt in het dorp.

Na nog wat boodschappen, waar we zelfs even in Malawi zijn geweest omdat we zo dicht op de grens zitten, keerden we huiswaarts richting Phawa. Niet met lege handen, want ook een taart voor Erik zijn verjaardag kon niet ontbreken.

Toen we weer in Phawa terug kwamen was Erik al bijna klaar met alle opdrachten. Ook zagen we de fantastische vordering op de bouw, wat gaat het ontzettend hard!

In de avond was het tijd voor Erik om alle opdrachten in te leveren en het codewoord te kraken. Nadat hij het woord ‘symfonisch’ wist te leggen, had hij zijn cadeau verdiend.

Tijd voor weekend. We sloten de avond af met diverse spelletjes, goede gesprekken of door heerlijk optijd naar bed te gaan.