Vandaag is het vertrek uit Kaviwale. Geniet nog één keer van een uitgebreid reisverslag van de afgelopen dagen. De groep is overladen met groetjes van jullie. Gert Jan had een dagklus aan het knipwerk. Het antwoord: "We zijn heel blij met al jullie berichten. Tot snel!"
Vandaag is het bevrijdingdag, maar voor ons geen defilé of festiviteiten. Het is voor ons een werkdag, dus de wekker staat gewoon om 6 uur. Het is vandaag een bewolkte en vrij frisse dag. Beetje Hollands weer, maar om te werken niet verkeerd. Op de bouw gaat de bekisting van de ringbalk en worden er nog enkele lagen bouwblokken opgemetseld. Het huis voor de verpleegster vordert ook al snel. De buitenmuren zijn al nagenoeg op hoogte. Bij de kliniek die gebouwd gaat worden, worden de sleuven voor de fundering nog wat breder en dieper uitgegraven; hier gaat het bouwen morgen ook beginnen.
Bij het kinderprogramma worden de kinderen welkom geheten door de handpoppen Grace en Thomas. Centraal staat het verhaal van de barmhartige Samaritaan. Er wordt weer gezongen, geknutseld en gekleurd. Daarna is het buiten spelen met de attributen die we meegenomen hebben. Het is weer een groot succes voor de vele kinderen die erop af zijn gekomen.
’s Middags bouwen de bouwlieden en de mensen uit Kaviwale driftig verder, maar wij hebben andere dingen te doen. Er gaat een groep op huisbezoek. Een grote groep maakt onder leiding van een leraar een lange wandeling door de omgeving. De omgeving is prachtig. Omdat de leraar het nodige vertelt bij wat er allemaal te zien is, wordt het een interessante en leerzame middag.
’s Avonds vieren we de verjaardagen van onze jarigen dit project: Mieke, Attie en Linda. Vanuit Nederland heeft Jannie de benodigdheden voor carrot cake meegenomen, die door de keuken is bereid. Smaakt uitstekend! Daarbij is er cola of andere frisdrank, dus het is echt een feestje. Daarna is er nog tijd om wat te praten, lezen of een spelletje te doen. Een aantal van ons kiest de aftocht richting de slaapzalen, want zo’n project is best vermoeiend.
Dinsdagochtend stapelen de hoogtepunten op de bouw zich op. Meteen om 8 uur al worden de spanten – die vorige week al zijn getimmerd door onder andere Jan, Jans en Jaap – naar het gebouw getild en geplaatst. Mede door het erg natte hout zijn de spanten flink zwaar, maar door de inzet van veel menskracht ziet het er vanaf de zijlijn erg simpel uit. Als de eerste paar spanten geplaatst zijn volgt het volgende hoogtepunt: het bereiken van het hoogste punt van het gebouw! Na het hijsen van de Malawiaanse en Nederlandse vlag is er een kleine ceremonie waarin de hoogste steen wordt geplaatst door Wietze, samen met een lokale metselaar. Om het te vieren is er limonade met een koekje voor iedereen. Dit valt goed in de smaak! Aan het eind van de ochtend zitten alle spanten op het gebouw en worden de dwarsbalken geplaatst. Er staat nu wel wat gezonde druk op, want morgenmiddag is de overdrachtceremonie en dan willen we het dak dicht hebben. Vandaar dat de twee lokale timmermannen die de balken stellen tot aan het donker bezig zijn. Aan het eind werkt lokale timmerman Oscar met het hoofdlampje van Jaap op, zodat hij zijn spijkers nog kan zien.
Woensdag is een belangrijke dag: ’s ochtends is het afsluitende kinderwerkfeest, ’s middags de overdrachtceremonie van het schoolgebouw en ’s avonds bedanken we alle mensen die hier de afgelopen weken zo goed voor ons gezorgd hebben. ’s Ochtends om half acht is timmerman Oscar alweer precent om de dakplaten te gaan plaatsen. Er is ons verzekerd dat het dak er voor de overdrachtceremonie op zit. Dat klinkt ambitieus...
Om 10 uur begint het kinderwerkfeest op het voetbalveld. De kinderen krijgen een stempelkaart voor de spelletjes die ze gaan doen en een mooi rood-wit-blauw vlaggetje op hun wangen. De verschillende WS mensen begeleiden de groepjes kinderen langs de spelletjes. Daarnaast versieren ze ook maskers waar ze erg dol op zijn. Het versieren lukt alleen niet goed, zodat Jannie en Silvia het meeste versierwerk voor hun rekening nemen. Prachtige ochtend.
Na de lunch gaan we voorbereiden voor de overdrachtceremonie. Terwijl de lokale timmermannen de dakplaten aanbrengen, werken een aantal van ons aan het opruimen van het bouwterrein, zodat dit er straks bij de ceremonie goed uitziet. Verder droogt het werk voor ons een beetje op. Dat komt omdat het werk op het dak en op de hogere steigers voor ons niet echt veilig is. Op zich is dit niet zo erg. Als je echt wat wilt doen is dat altijd mogelijk, maar bij menigeen wordt de vermoeidheid voelbaar. Even wat rustiger aan doen is dan wel zo verstandig. De bouwvakkers en lokale mensen werken ondertussen onvermoeibaar en in hoog tempo door. Naast het dakwerk van het schoolgebouw zijn ze aan het huis van de verpleegkundige bezig. Ook de funderingswerkzaamheden voor de kliniek zijn vanmorgen begonnen. Gisteren is de betonnenplaat gestort voor de nieuwe latrine, waar vandaag de bovenbouw voor wordt opgemetseld. Tot slot is er nog een tweede nieuwe latrine, waarvoor het storten van de betonplaat wordt voorbereid. We verbazen ons over het tempo, de werklust en het aantal lokale mensen dat aan het werk is. Ze gaan écht hard.
Ondertussen is ons crea-team druk met het logo voor op de school. Marielle, Sylvia, Margreet en Annie hebben een prachtig logo ontworpen en zijn druk dit te schilderen, daarbij ondersteund door Marjan. Het bord voor bij de weg is al opnieuw gewit en voorzien van de naam van de school en de logo’s van World Servants en de CCAP. Ook dit is weer lekker fris en vooral weer leesbaar.
Rond 15 uur komen de dorpsbewoners en de World Servants bij elkaar op het plein voor de ceremonie. Mussa leidt de ceromonie in goede banen. Er zijn speeches van verschillende mensen met een functie in het dorp, die hun dankbaarheid uitspreken voor dit project en heel blij zijn met wat het heeft opgeleverd. Afgewisseld met zang en dans lijkt deze ceremonie erg op de openingsceremonie. Ook van hoofdleider Gert Jan wordt een speech verwacht en ook een belangrijke functioneris van de CCAP die de ceremonie bijwoont, houdt een praatje. Dan gaan we naar het schoolgebouw en knipt Jans samen met een meisje van de school het lint door. Daarna worden de kinderwerkspullen, het wandkleed van Annie en de inventaris voor de kliniek overhandigd. De verpleegkundige is in de wolken met al deze spullen. Ze kan het nog allemaal niet goed geloven, gezien de lastige situatie waarin ze tot nu toe haar werk moet doen.
’s Avonds, op onze laatste avond hier in Kaviwale, bedanken we de mensen die ons tijdens ons verblijf hier verzorgd en ondersteund hebben. Bijvoorbeeld het keukenpersoneel, nachtwakers, chauffeurs. Totaal zijn er 45 mensen uitgenodigd. Mussa leidt de avond in en we zingen een paar liederen. Jannie heeft met Sylvia en Larissa van de cadeautjes die wij hebben meegenomen pakketjes gemaakt, die we aan de lokale mensen uitreiken. Marcel en Gert Jan grijpen de gelegenheid aan om de overgebleven voorraad Sultana’s, Snelle Jelles en ander koekwerk weg te werken. Na ongeveer een uur zijn de cadeutjes uitgereikt en sluit Mussa af. Hij geeft aan dat het voor de lokale mensen, los van de cadeautjes, veel betekent dat wij hen hebben uitgnodigd om ze te bedanken. Het was een mooie, gezellige avond.
Nu is het donderdagochtend 6 uur. Om 11 uur vertrekken we uit Kaviwale. Het algemene gevoel is dat het erg snel gegaan is. Maar na een hele mooie periode hier, is het ook weer fijn om naar huis te gaan. Vandaag reizen we per bus terug naar Lilongwe, waar we in een voormalig klooster overnachten. Morgen in de loop van de ochtend gaan we via de souvenirmarkt in Lilongwe naar het vliegveld. Zaterdag rond de middag hopen we in Utrecht te zijn. We zien julie snel!
