Tsja, en dan ga je als Nederlander die gewend is aan dijken en deltawerken, naar een land waar het drie weken regent en de zeespiegel stijgt als gevolg van een volle maan.....
..... en dan kun je niet via de weg terug naar Yangon. Vanaf zaterdagavond werd er door TLMM druk nagedacht over een oplossing daar delen van de weg tussen Mawlamyine en Yangon die onder water staan. Op zondag werd bekend dat er een luchtbrug zou komen tussen de twee steden en op maandagmorgen kwam het bericht dat we dinsdagmiddag konden vliegen. Rescue MY118 dus....! Je moet alles een keer meegemaakt hebben, dus ook een soort privévliegveld met één landingsstrip waar vliegtuigen van Myanmar airlines om het uur opstijgen. En waar de plaatselijke bevolking met open mond staat te kijken omdat velen van hen nog nooit een vliegtuig van zo dichtbij hebben kunnen zien. Wij vlogen met de laatste vlucht van die dag om vijf uur en stonden een goed half uur later in Yangon.
Voor die tijd hadden we overigens nog een privéschool bezocht en de afsluitende ceremonie in de kerk van het ziekenhuisterrein gehouden. Afscheid genomen van de keukenstaf en de mensen van het disability center. We hebben een indrukwekkende tijd achter de rug in Mawlamyine en een groot deel van onze groep had eigenlijk nog wel even willen blijven..... Hoewel de droge i.p.v klamme lakens op onze bedden in het hotel toch ook wel weer heel erg lekker zijn..... Vandaag waren we de toerist, bezochten de grote pagode en de markt. Na een heel gezellige bonte avond, duiken we nu ons bed weer in. Morgen wacht het hoofdkantoor van TLMM en de reis naar huis.....
