Het welkom in Kathmandu was warm, het eten heet.
Vrijdag de dertiende verzamelden we op Schiphol. Iedereen was op tijd bij incheckbalie 19. De start van de reis was laaaangzaaaam. Misverstanden over betalen, gereserveerde plaatsen, bagage en gewicht. Maar zowel wij als de mensen achter de balie bleven lachen en positief. Dus met veel vertraging gingen we richting de gate. Gerrit Robbemondt testte onderweg nog even of je met zijn tweeën tegelijk door een poortje kon. Dat lukte, alleen het poortje sloeg op tilt. Uiteindelijk vertrokken we een uur te laat van Schiphol. Gelukkig hadden we bijna vijf uur overstaptijd in New Delhi. Dachten we... Maar ook daar werd ons geduld weer op de proef gesteld. Al met al duurde het daar bijna vier uur voor we bij de gate waren.
De reis naar Nepal verliep daarna prima. Onze visa worden geaccepteerd en daarna volgde een zeer warm welkom door de mensen van de Light House Foundation Nepal (LHFN). Na het ontvangen van een mooie witte sjerp en het maken van een groepsfoto, vertrokken we naar het blauwe gebouw waar we de komende twee weken verblijven. Een heerlijke rit door het chaotische verkeer van Kathmandu. Genieten maar voor sommige meerijders billenknijpen en mee remmen. We slapen op een matras op de grond. Maar heerlijk ruim in een mooi gebouw. Voor zowel de heren als de dames zijn er vier toiletten en twee douches. Na onze spullen gedropt te hebben, vertrokken we naar een restaurant voor het welkomstdiner. Weer door de stad maar nu in het donker. Prachtig om al die verlichte winkeltjes en bedrijven te zien. We kregen een toespraak van de oprichter van de LHFN en daarna een heerlijk buffet voorgeschoteld. Bijna alles was mild, maar er stond een schaaltje met stukjes vlees en een soort paprika. Anouschka kwam er al snel achter dat dit wel erg spicy was en brandde haar lip.
Terwijl ik zit te schrijven, liggen de meesten al op één oor. En lopen er nog twee rond.
Vriendelijke groeten uit het zeer gastvrije en gezellige Kathmandu.
