RW118 | Alles is cultuur..

Geplaatst op 3 aug 2018 - 19:54

In Rwanda vermaakt iedereen zich goed. Haren vlechten, bouwen, het lifeskills programma dat van start is gegaan en een bezoek aan een memorial centre met veel indrukken. 

Wij schrijven dit verslag vanuit Nyarushishi Five Star Hotel, dat ook een kapperszaak blijkt te bevatten. De haren van ongeveer 10 dames en 2 heren worden op dit moment klaargemaakt om ingevlochten te worden. Het ruikt naar shampoo en conditioner en de wasbak (oftewel afwasteil) is ook van de partij. Hopelijk is iedereen vanavond nog steeds zo blij.Het gaat nog steeds erg goed hier. Af en toe wat zwakke mensen, maar echt ziek kun je het nog niet noemen. Onze medisch leider heeft behalve blaren verzorgen nog niet veel te doen gehad. Met het douchen komt niet al het vuil meer van onze lichamen af en het wordt steeds moeilijker te bepalen of we nu zongebruind of gewoon zanderig zijn. De sperziebonen en doperwten komen intussen trouwens onze neuzen uit, dus liever iets anders bij thuiskomst!

Omdat we in de groetjes vanuit Nederland zoveel te horen krijgen over het weer, komt hier het weerbericht vanuit Nyarushishi: gevoelstemperatuur varieert overdag tussen de 15 en de 25 graden, waarbij wolkenvelden en felle zon elkaar snel afwisselen. Ondanks het droogseizoen, waarin het volgens de lokale bevolking onmogelijk is dat het regent, regent het hier elke dag. Het zijn wel korte buien en “Rain is a blessing”, dus er valt goed mee te leven.

De bouw vordert gestaag; de vloeren zijn inmiddels gestort en het dak kan er bijna op. De keuken naast de school kan ook bijna van een dak worden voorzien. Hopelijk kunnen we volgende week beginnen met het metselen aan de latrines. Verder zijn er ook moestuinen aangelegd, wat vooral bestond uit zand en aarde scheppen. Zwaar en vies werk, maar daar hebben wij de juiste mensen voor. 

Gisteren (woensdag 02-08) hebben we ’s ochtends met een klein groepje weer eens gebouwd. Het werk bestond vooral uit het sjouwen van beton en cement uitvoegen. De thuisblijvers hadden ook belangrijke taken: er werden programma’s verzorgd voor jonge kinderen en voor tieners. Het kinderwerk trekt nog niet super veel kinderen, maar gisteren stonden er uiteindelijk toch weer zo’n veertig kleuters te zingen, te dansen en te knutselen. Bij lifeskills hebben we het dinsdag en donderdag met de lokale jongeren (tussen de 15 en 24 jaar oud) gehad over thema’s als ‘you are special’ en ‘future’. Dit was bijzonder, omdat de jongeren in het begin vooral in ‘wij’ dachten en daarna ook echt voor zichzelf gingen nadenken. Ondanks de af en toe moeizame gesprekken hadden ze heel goed door waar het over ging en waren ze heel blij dat er open over deze onderwerpen gesproken werd.

’s Middags zijn we naar het Genocide Memorial Centre geweest, op een steenworp afstand van de bouw. Dit is het officiële herdenkingscentrum van de genocide in het district Rusizi. Het bleek nog in aanbouw te zijn, dus het centrum zelf bestond vooral uit lege zalen. Hier waren wel plannen voor, zoals een muur met de namen van alle slachtoffers die hier begraven liggen. Na de lege zalen doorlopen te hebben, mochten we beneden een indrukwekkend bezoek brengen aan de opgeslagen kisten. Hier stonden ongeveer 75 kisten van de slachtoffers. In totaal liggen er rond het Memorial Centre 8.407 slachtoffers begraven. Het zien van de kisten, waarbij foto’s en namen ook te zien waren, kwam bij sommigen van de groep erg hard binnen. Niet te bevatten dat er op de grond waar wij nu te gast zijn zulke verschrikkelijke dingen zijn gebeurd, waarbij mensen elkaar in koelen bloede hebben afgeslacht. Gelukkig hadden wij na dit bezoek wat vrije tijd om alles te laten bezinken. 

Na het avondeten kon iedereen weer lachend deelnemen aan het kampvuur, waarbij ook het keukenpersoneel aanwezig was. Heel bijzonder om in hun aanwezigheid opwekkingsliederen te zingen, waarbij zij vooral meeklapten, -lachten en -bewogen. Inmiddels zijn we bijna toe aan de koffiepauze en zijn de eerste gasten van de kapperszaak Nyarushishi onder handen genomen. Misverstanden alom, waarbij haar niet is ingevlochten maar opgestoken, en andersom. 

We houden de moed erin en we houden jullie op de hoogte van de resultaten!


Groetjes namens de hele groep,
Rik en Lotte

 

P.s check ook even de nieuwe microblog voor heel veel beeldmateriaal! 

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.