Waarom is de komst van Het 8ste Werk zo nodig?

van 16 maart 2021

De koude wind dringt diep door in mijn wangen als ik na het werk van de trein naar mijn huis fiets. Het is een week voor kerst en het is donker en koud. Onderweg zie ik in een aantal huiskamers een kerstboom staan. Het ziet er gezellig uit met die lichtjes. Ik trap wat harder want ik heb het koud en verlang naar de warmte. Zoals elke dag zal het een drukte van jewelste zijn als ik thuiskom. Mijn kleine manneke komt altijd meteen naar me toe gerend als ik thuiskom. Dan hangt hij aan mijn been en doet hakkelend zijn beklag over zijn drie grote zussen. Hij wil vaak meteen opgetild worden en vertelt zijn belevenissen van de hele dag in een aantal flarden van zinnen.

Plannen voor een mooie kerst

Met onze drie meiden hebben we afgelopen week afgesproken dat we met kerst mooie cadeautjes gaan maken. En net als vorig jaar zal mijn oudste dochter weer een theatervoorstelling organiseren. Dagen van voorbereiding gingen daar toen aan vooraf. Het hele kerstverhaal werd in geuren en kleuren tot in de kleinste details verteld en uitgebeeld. Ze is nu al aan het nadenken wie Maria en wie de engel mag zijn. Ik heb de kist met verkleedkleren al van zolder gehaald. De voorbereidingen voor een mooie kerst zijn al in volle gang. De kerstboom halen we zaterdag en die versieren we dan samen, net als vorig jaar.

Donker huis

De drukte van het werk heb ik inmiddels al fietsend van me afgeschud en ben gelukkig vlak bij huis. Maar als ik de hoek om rijd zie ik geen lampen branden. Het is donker binnen. Door het raam zie ik dat er niemand thuis is en onze auto staat niet op de parkeerplaats. Ik open de voordeur. Mijn kleine manneke komt me niet tegemoet gerend, mijn dochters en mijn vrouw zijn er ook niet. Het huis is stil. Op het aanrecht ligt een briefje. Mijn vrouw is zeker boodschappen doen, denk ik. Er ligt wel vaker een briefje met de mededeling dat ze wat later thuiskomt. Ik hang mijn jas aan de stoel en pak het briefje. Ik lees en word stil. Ik weet niet wat de woorden betekenen. Ik begrijp de zinnen niet. De woorden willen niet landen in mijn hoofd. Ik leun tegen het aanrecht. Is dit briefje voor mij, is dit wel echt? Ja, het is het handschrift van mijn vrouw. Ik heb het koud en zweet tegelijk. Ik lees de woorden nog eens. ‘Ik ben met de kinderen bij mijn ouders en wil een poosje rust. Het is niet voorgoed maar het is beter om even afstand te nemen.’ Naast het briefje staat een pan met geschilde aardappels. In twee andere pannen groente en vlees. Verdwaasd kijk ik ernaar. Wat is dit? Ik kan het niet bevatten. Mijn verstand staat stil en ik krijg het niet meer aan de praat. Zo sta ik daar minutenlang te staren naar het briefje. Ik wist wel dat we geen perfect huwelijk hadden, maar dit?

Begin van het einde

Dit zijn de eerste minuten van het begin van het einde van ons gezin, van ons samenzijn. De keuze van mijn vrouw en moeder van onze vier kinderen verandert vanaf dat moment het leven van ons allemaal. Ingrijpend en voorgoed. Ik bel mijn vrouw en zeg dat het voor de kinderen en haar beter is als ze in ons eigen huis zijn. Als ze even afstand wil is het misschien beter dat ik daar niet bij ben. Onze kinderen, ons huis, mijn sleutels, de auto, mijn bankpasjes, alles geef ik haar in die week voor kerst. Zo sta ik die volgende dag met mijn fiets, een toilettas en een foto van mijn kinderen buiten in de kou. Het is alles wat ik nog heb en ik heb het koud. Alles wat ik haar op die dag gegeven heb wordt daarna nooit meer van ons. Mijn vrouw heeft alles op dat moment bewust genomen, ook de kinderen. In deze week voor kerst ben ik dakloos en mis elke seconde mijn kinderen. Ik kan en mag van haar geen papa meer zijn. Ik heb niemand om mee te praten, niemand om boos op te worden, niemand om mee te huilen. Niemand.

Het 8ste Werk

Had ik op dat moment maar een naam, een adres, een plek gehad waar ik naartoe kon gaan. Juist in die verwarrende, onwerkelijke eerste dagen van die ongewenste nieuwe fase van mijn leven zocht ik steun. Maar die vond ik niet. Had ik maar een dak boven mijn hoofd gehad en iemand aan wie ik kon vertellen wat ik voelde. Had ik
maar iemand gehad die me vertelde dat het echt waar was wat er gebeurde. Had ik maar iemand gehad met een heel klein beetje raad voor mij, wat ik moest doen of juist niet. Ik was radeloos en kon niet begrijpen en geloven wat er gebeurde. Al mijn zekerheden waren weg en ik voelde me alleen. Als Het 8ste Werk er toen voor mij had kunnen zijn had ik daar rust en veiligheid kunnen vinden. Een menswaardig bestaan in die tijd had veel leed kunnen voorkomen en mij de kans gegeven om mijn leven weer op te bouwen. Dat is mij inmiddels wel gelukt, maar het heeft veel langer geduurd dan nodig was geweest.