"Daar sta ik dan op de veranda, te kijken naar de regen die met bakken uit de hemel komt vallen. Terwijl ik met een aantal andere van de groep sta te schuilen voor de regen, begint de rest van de groep zo'n 200 meter verderop ineens enthousiast gebaren te maken. Na heel wat gebaren en een behangrol volgeschreven met tekst werd het ons duidelijk wat er bedoeld wordt. Wij moeten de put openzetten zodat het regenwater de put kan vullen. Nadat ik weer droog sta besef ik mij wat dit betekent. De put stroomt helemaal vol met water en zo was er ineens water in overvloed. 'Misschien werden we wel een handje geholpen van boven?' Want zo hoefde er geen Ghanese vrouwen meer van de bron naar de put te lopen om water op de bouwplaats te brengen.
Wanneer we in Nederland al een paar spetters voelen beginnen we vaak te mopperen en te zeuren, maar voor de Ghanese bevolking is de regen juist een zegen! Alle potten en pannen gaan naar buiten, de put wordt opgezet om al het regenwater maar op te vangen. Want hier scheelt een regenbui vaak een wandeling van paar kilometer met emmer van tien liter water op je hoofd. Met dit besef zal ik bij de volgende regenbui een Ghanees vreugdedansje doen en het mopperen maar achterwege laten…
