Het verhaal van Htoo Char Char Ko
Storytelling van 14 november 2019
Tijdens ons bezoek aan Taungoo raken we in gesprek met Htoo Char Char Ko. Zij is betrokken bij het revalidatiecentrum (DRC) in Taungoo en is een van de mensen die jij komende zomer kunt gaan ontmoeten.
‘Ik ben Htoo Char Char Ko, ik ben 26 jaar en mijn naam betekent ‘niet hetzelfde’ of ‘uniek’. Zoals je kunt zien heeft die naam te maken met hoe mijn lichaam werkt. Ik heb veel spasme, waardoor ik minder controle heb over mijn bewegingen. Je ziet dat ook in mijn gezicht en je hoort het aan hoe ik praat. Mensen denken daardoor vaak dat ik ook verstandelijk iets mankeer, maar dat is gelukkig niet zo. Ik zit in het laatste jaar van de universiteit, waar ik een major Engels doe. Vorige week heb ik een van de laatste examens gehaald, het is er dus bijna op. Ik leer vooral over Engelse kunst en Engels theater. Dat doe ik vanuit huis via afstandsonderwijs.
Sinds 2014 ben ik betrokken bij het revalidatiecentrum (DRC). Daar doe ik mee aan zoveel mogelijk activiteiten, omdat ik graag dingen leer en ervan droom om zelfstandig te zijn. Ik hoorde van TLM via mijn neef, die een vergelijkbare beperking heeft. Hij kon dingen die ik ook wilde leren en zo werd ik nieuwsgierig naar de mogelijkheden. Ik verdien nu een inkomen met de tassen die ik ontwerp en maak. Zo heeft TLM me geholpen op weg naar een onafhankelijk leven. Mijn ouders waren heel erg overbeschermend en ze zien al meer in dat dat niet nodig is. Uiteindelijk wil ik op mezelf wonen en volledig mijn eigen inkomen verdienen en mijn eigen leven zelf inrichten. Ik weet dat dat kan, als ik maar een baan vind, het liefst in de sociale sector, bij de overheid. Dat is mijn volgende doel. Naast mijn studie heb ik daarom ook een typcursus gedaan. Dat maakt me kansrijker op de arbeidsmarkt. TLM heeft me geholpen om die cursus te volgen.
Ik heb al veel sollicitatiebrieven gestuurd en soms word ik uitgenodigd voor een gesprek. Als ze me dan zien, word ik afgewezen. Ik wil me kunnen bewijzen, dat ik best een goede kandidaat kan zijn, ondanks mijn beperking. TLM doet daarin goed werk. Ze geven trainingen aan andere organisaties om inclusief te denken en werken. Daarbij ben ik vaak als ervaringsdeskundige betrokken. Ik vind dat mooi werk, het is fijn om te zien dat er dingen aan het veranderen zijn. Zo was het vroeger normaal dat er onderaan een personeelsadvertentie ‘only able bodied people can apply’ stond. Dat is nu verboden. Maar in de hoofden van mensen is het nog steeds moeilijk voor te stellen dat mensen met een beperking ook kunnen werken. Toch ga ik net zolang door tot het gelukt is om een baan te vinden, op mezelf te wonen en straks voor mijn ouders te zorgen als zij oud worden.
Het idee dat World Servants straks een hele groep leeftijdsgenoten hierheen stuurt vind ik fantastisch! Ervaringen delen, ook met jongeren met een beperking uit Nederland, zal ons nieuwe inzichten geven en het zal ook bijdragen in hoe wij als gehandicapten naar onszelf kijken. Wij moeten onszelf ook anders opstellen, want heel vaak zie ik dat mensen met een beperking denken dat ze tot niets in staat zijn. Ze discrimineren zichzelf daardoor. Verandering begint bij wat je over jezelf denkt en hoe je je opstelt. Jongeren die zo ver komen reizen kunnen ons daar vast iets over vertellen. Het lijkt me ook heel leuk om samen met de Nederlanders op pad te gaan en om ze te betrekken bij onze voorlichtingsactiviteiten, als ze dat willen. En natuurlijk wil ik ze leren hoe je tassen maakt of als daar geen tijd voor is, kunnen we samen sleutelhangers maken. Ik ben echt heel enthousiast om de groep te zien en met hen nog weer dichter bij een zelfstandig leven te komen!’
