Na het harde werken was het tijd voor weekend. Waarbij de deelnemers zich terug waanden in Nederland!?
Na het dieptepunt van donderdag, konden we vrijdag weer vol met nieuwe energie aan de slag. Na een dag bouwen en wat andere bezoekjes, gingen we 's avonds naar de vergrijsde jeugdvereniging van Ostuncalco. Taal bleek geen barrière te zijn, want met een spelletje dieren uitbeelden kan iedereen meedoen. Na de jeugdvereniging en de nodige afscheidsknuffels, reden we door naar de slachterij waar we konden genieten van het aanblik van dode varkens...
Tijd voor weekend! Normaal een dag om hard te werken bij je bijbaantje, nu een dag van ook hard werken, want 600 traptreden lopen is niet niks. We zijn naar een kratermeer van een vulkaan gelopen. Het was wat mistig, maar het uitzicht was ondanks dat prachtig. 's Middags zijn we doorgereden naar een dorpje wat ons een beetje heimwee deed krijgen naar Nederland. Het leek er ontzettend veel op, met rechte stukken grond. Het was een bijzonder dorp dat in 10 jaar van een vervallen dorp zich op heeft weten te werken naar een welvarend dorp. Als afsluiter een heerlijk diner in een plaatselijk restaurant.
Zondag zijn we naar de kerk van onze grote vriend Otto geweest. Het was iets heel anders dan wij normaal gesproken gewend zijn, maar desalniettemin een erg speciale ervaring! 's Middags een rondje gelopen door het dorp en 's avonds galmen bij het enige orgel uit Ostuncalco.
Zoals jullie merken, vermaken wij ons hier prima, leren we heel veel van de mensen om ons heen en zien we als een berg op tegen het afscheid nemen.
Een knuffel voor alle lieve mensen in Nederland en iedereen bedankt voor de groetjes! :)
Namens de groep,
Willeke en Mariëlle
