Het gaat goed in Congo, al moet noodgedwongen het werktempo (tijdelijk?) iets omlaag...
M’boté lieve volgers,
Na het harde werken van vorige week doen we het nu wat rustiger aan. Dit komt door wat miscommunicatie met de aannemer. Maar ja, we zijn in Afrika hé, waar alles sowieso al wat langer duurt. Zo is een deel van de groep dinsdagochtend het kantoortje gaan verven en de andere mensen zijn naar de markt geweest. Halverwege de ochtend kwam een groep weeskindjes met begeleiders op vriendschappelijk bezoek bij de weeshuisjes. Samen zijn we gaan zingen. In de middag zijn we met zijn allen naar de markt geweest om stof uit te zoeken om kleding van te maken.
Bij het Mama Ans huis is het een grote chaos, omdat er heel wat mannen rondlopen die de zonnepanelen komen installeren. Ook stonden vandaag de kledingmaaksters voor de deur met hun kinderen, eten en naaimachines. Ons balkon is omgedoopt tot naaiatelier.
Vanochtend zijn we met de kinderen van de weeshuisjes naar hun school gelopen. Daar kregen we een Engelse les van James (Boyscout). Nadat mama Esther een heerlijke maaltijd had gemaakt voor ons zijn we richting een ziekenhuis gegaan. Daar mochten we alles zien. Als er iemand wordt geopereerd dan mag iedereen zo van binnen naar buiten lopen of andersom. Hygiëne kennen ze hier niet. Iedereen was versteld van het ziekenhuis, wat hebben wij het in Nederland goed.
Na het ziekenhuis bezoek reden we door het chaotische Afrikaanse verkeer naar 2 privé scholen. Privé scholen in Congo zijn niet zoals de privé scholen in Nederland. Hier zitten ongeveer 1000 kinderen op school van de leeftijd 3 t/m 18 jaar. Een klas telt 45 kinderen. In de klaslokalen staan ouderwetse schoolbanken met een krijtbord. De kinderen hebben geen boeken. De leraar moet zelf het lesmateriaal aanschaffen. In een les is er meestal maar één boek.
We hebben samen met een van de kokkinnen heel veel pinda’s gepeld. Toen we vanmiddag aankwamen bij het Mama Ans huis zagen we dat ze bezig waren met pindakaas maken. We hebben allemaal even mogen stampen. Vanavond hebben we dan ook heerlijk mogen genieten van een boterham met warme, verse pindakaas.
Dikke knuffel van 2 omgetoverde Congolese dames,
Katinka & Roelien
