Lees mee met het verhaal van de groep naar Malawi, ze hadden een spannende reis met veel belevenissen!
Maandag 5 en dinsdag 6 augustus 2019
Vandaag is het eindelijk zover, ons vertrek naar Malawi! In Utrecht zagen we elkaar. Nadat alle bagage in orde was en Jacob nog wat wijze woorden heeft gesproken om de ouders gerust te stellen, is het dan echt tijd om afscheid te nemen. In de bus introduceert Bernies het dagverslag en blikken we even terug op onze eerste ontmoeting op het VBW. We zijn flink op tijd in Brussel en hebben nog wat vrije tijd. Er wordt nog even genoten van wat burgers, we spelen spelletjes en wandelen het hele vliegveld rond. Bij de douane bleken we twee verdachte types bij ons te hebben: Jurre en Emma. Beide werden ze aangezien voor drugsgebruikers. Ze mogen gelukkig toch mee. Bij de gate legt Suzan iedereen even vast op beeld. Zouden we er na de reis heel verwilderd uit zien? Veel van de deelnemers vliegen voor het eerst, maar ook voor de ervaren vliegers was het een interessante reis. Hans vliegt trouwens niet mee, zijn propellor pet draaide al hard genoeg om een privé vlucht te maken. In het vliegtuig was het één groot feest, de lampjes zijn ook te gebruiken als disco lichten. In Wenen staan we een poosje aan de grond.
5,5 uur later landen we met een harde klap in Ethiopië. Voordat we landen, krijgen we vier uurtjes na ons avondeten alweer ontbijt om vier uur ’s ochtends. Suzan was flink aangeschoten na het eten van het croissantje, waar alcohol in bleek te zitten. Daar gaat projectregel nummer één. Nadat ze in Addis Abeba alle scharen veilig hebben gesteld, was het wachten op onze laatste vlucht. De vermoeidheid hakt er om zeven uur ’s ochtends goed in, dus claimt een deel van de groep al snel een deel van de vloer en bankjes. Als Bernies en Rozan met zo’n acht flesjes bij de enige watertap aankomen, blijken de Ethiopiërs hier niet zo van gediend. We zitten tijdens de volgende vlucht verspreid door zo’n beetje het hele vliegtuig. Toch willen de Franse dames wel wisselen, als Ruben zijn charmes in de strijd gooit en zo een raamplekje weet te bemachtigen.
Nog even terug op wat de reis zo interessant maakte. Zijn we eindelijk bijna in Malawi, besluit de piloot vlak voor de landingsbaan toch maar weer op te stijgen en een extra rondje te vliegen. Je krijgt wel waar voor je geld. Bij de douane breekt Jonathan het zweet uit. Waar is zijn paspoort?! Het hele vliegveld in rep en roer, maar uiteindelijk bleek hij nog veilig in het vakje voor zijn vliegtuigstoel te zitten. Op het vliegveld ontmoeten we Mussa, Donald, Isaac en Jacobs nieuwe vriend waarvan hij waarschijnlijk zijn naam alweer vergeten is. Jacob, krijgen we die naam nog? We verdelen ons over de bus en een four wheel drive. Tijdens de stop verzorgt Majlen de workshop wildplassen voor beginners. In de bus wordt een cd’tje met wel twee liedjes gedraaid. Hester kan de Afrikaanse hitjes na 15 keer al vloeiend meezingen. Het laatste uurtje over de zandweg was erg hobbelig. Maar dat weerhield Noortje en Sjoerd er niet van toch nog wat slaap mee te pakken. Bij aankomst in Chivikutu wachten de dorpelingen ons al op met palmtakken, muziek en dans. Een heel bijzonder en warm welkom. We kijken ernaar uit om iedereen beter te leren kennen. De kamers zijn ingericht en de wc aka het gat wordt verkend. De vrouwen hebben heerlijk voor ons gekookt en tevreden gaan we allemaal ons eigen gangetje. Zo worden er nog spelletjes gespeeld en gaan anderen al lekker naar bed. Al zoveel avonturen en dat alleen al op de eerste twee reisdagen!
