Het avontuur van de Woord en Daad-groep in Nicaragua zit er al bijna weer op. Dat markeren ze met onder andere een zeskamp!
Woensdag 26 juli
Op de voorlaatste dag staan wij weer vroeg op. Klokslag half zeven zit iedereen aan tafel voor het ontbijt. Nou ja iedereen: je ziet wel duidelijk dat het energieniveau daalt en dat het ontbijt voor sommige deelnemers steeds later begint (8.00 uur). En je kunt wel het ontbijt doen, maar daarna toch nog even teruggaan naar bed. Kortom: hoogste tijd om het project hier af te ronden en te starten met de voorbereidingen voor de terugreis. Deze dag bestond uit: verven van de douches (zie afbeelding 1), het maken van de bekisting voor het tweede klaslokaal en het verven van het eerste lokaal (afbeelding 2). Dat verven leverde wel prachtige plaatjes op. Anke was daar een ster in: ze verfde af en toe meer haarzelf dan de wanden. We werkten deze dag alleen ’s ochtends en namen afscheid van John Verhaar. Hij is druk bezig met de voorbereidingen voor een ander project met een Zeeuwse bouwgroep in Managua/Masaya.
Femke, Elise, Marrithe en Hanneke begonnen ondertussen met het voorbereiden van het eindfeest voor de kinderen. Het maken van de zakjes voor de kinderen en het opzetten van de spellen. De verwachtingen waren hooggespannen. Hoeveel kinderen zullen er komen? De eerste stap was om er oer-Hollands uit te gaan zien. Iedere deelnemer kreeg een vlag op z’n wang gezet. En sommige deelnemers en leiders waren zo enthousiast dat ze gelijk hun hele lichaam vol kleurden met de Nederlandse vlag (afbeelding 3) . Of het er vervolgens nog af zou gaan, daar dachten we niet over na. Dat zien we later wel. Om kwart over 2 liepen wij uitgedost naar het sportveld. Een aantal kinderen waren al naar de kerk/bouwplaats gekomen en liepen met ons naar het sportveld. Natuurlijk wilden de kinderen ook zo’n Nederlandse vlag op hun gezicht hebben. Gerrit Jan had spontaan nog kleurtjes voor een Nicaguraanse vlag bij elkaar verzameld en die werd er gewoon bij gezet. Al met al leverde het een zeer kleurrijk geheel op (Nederlandse bretels, oranje t-shirts, een Nederlandse hoed, een paar clowns (Maritthe en Elise) en de vlagjes op de gezichten).
Bij het sportveld aangekomen stonden wij klaar om het zeskamp te starten. De kinderen stonden te popelen om aan de slag te gaan. Eerst versierden wij het sportveld met slingers en ballonnen. Daarna gaf Hanneke ieder kind een cijfer op de hand (van 1-6). De groepsleiders waren: Arian, Hanneke, Corianne, Femke, Marianne, Ingemarij. Jeroen en Nathan en Anke stonden bij het snoephappen, Maaike en Annerieke bij estafetteloop met balletje, Gerrit Jan en Marleen bij touwtje springen, Laura en Geerten bij het zaklopen, Abbey en Gerjanne en Annemarie bij het spijkerpoepen en Elise en Marrithe bij het schminken.
Toen de groepjes compleet waren, starten we met het zeskamp. Ongeveer een kwartiertje per onderdeel. En dat leverde enorm leuke plaatjes op (zie afbeeldingen). Kinderen van 3 maanden tot 15 jaar en zelfs de pastor en Bismarck (de vertaler) deden enthousiast mee. Het was zo leuk. De kinderen genoten en er kwamen steeds meer kinderen bij. Totaal ongeveer 110 kinderen. Een geweldige opkomst en een opsteker voor het kinderwerk. Aan het einde maakten wij met elkaar een groepsfoto (zie afbeelding). Daarna was het nog niet klaar: de kinderen hadden genoeg energie over (wij overigens niet) voor een kat en muis-spel. Het was weer enorm veel rennen, joelen en vooral zweten!!! Wat een energie hebben die kinderen. Het maakte ons enthousiast en we gingen gewoon nog even door. Daarna was het tijd voor jan-huigen-in-de-ton. We kunnen ons niet herinneren dat wij ooit zo’n grote cirkel hebben gevormd. Het had een leuk plaatje opgeleverd voor een drone! Ook hoofd-schouders-knie-en-teen mocht niet ontbreken. Uitgeblust vielen wij neer op de grond en Hanneke deelde de zakjes rond met spulletjes voor de kinderen. Wat waren ze blij en dankbaar! Zo mooi om te zien hoe deze kinderen genieten en even vergeten in welke wereld zij elke dag moeten leven. Bijzonder! Daarna waren de kinderen nog niet klaar met ons. Ronddraaien als een draaimolen vonden ze het leukst, op de rug een rondje rijden met Nathan en Gerrit Jan en Arian overeind helpen (zie afbeelding). Natuurlijk werd en veel geknuffeld en foto’s gemaakt door de ouders en de deelnemers. Na een laatste groepsfoto (zie afbeelding) gingen wij terug naar de bouwplaats en kregen ons portie fruit en eten. We hadden gepland om na het eten een goede-avond-gesprek te doen, alleen daar kwam niet veel van terecht omdat de leiders (Arian, Hanneke en Nathan) als een blok op hun bed in slaap waren gevallen.
