RW119 | Lieve Marianne

Geplaatst op 4 aug 2019 - 22:58

Wegens gebrek aan tijd om in het dagboek te schrijven geef ik via de website een update over de afgelopen dagen.

Laten we beginnen bij donderdag, de dag waarop we het hoogste punt bereikten. Sowieso hebben we de afgelopen dagen echt keihard gewerkt, en is op een paar zwakke gevalletjes voor Alie na, alles voorspoedig gelopen.

Die middag was het tijd voor het huisbezoek, waarin we met 2 groepen naar 2 verschillende huisjes zijn geweest. Het ene huis was luxer dan het andere huis, maar dat mocht de indruk die het achterliet niet drukken.

Dan was het donderdagavond tijd voor de zogeheten candle light. Een avond met gedichten door de warme stemmen van Olivier en Jurrian, waarin de ene helft van de groep een x aantal veren in de reet mocht ontvangen, en de andere helft redelijk hard geroast werd.

Vrijdag bleek achteraf een wat saaiere dag. We zouden die ochtend oogstfeest hebben, maar helaas werden we er aan herinnerd waar de term "african time" vandaan komt, aangezien ze pas klaar voor ons waren toen wij naar de nyakabuye waterbronnen gingen, en dus geen maïs met de locals konden eten. De waterbronnen waren ook al zo'n grote meevaller; de bron was simpelweg een borrelend van zwavel gassen zoetwater-meer waarvan we het water niet eens aan mochten raken ivm de gezondheid van de groep. Dus misschien een klein beetje zinloos aangezien we dus ook lekker maïs hadden kunnen eten, maar goed we hebben ons vermaakt en dat is wat telt. 

Zaterdag kwamen er studenten van over het hele land, die opgegroeid waren in Rusizi, om mee te helpen met de bouw. Ondanks wat vooroordelen en soms iets stroef lopend contact hebben we wel de stenen voor de vloer kunnen leggen, èn zijn we met z'n allen helemaal los gegaan met dansen. Toen de studenten weer weg waren, was er voor de liefhebbers een zogeheten "parenting class". Een opvoedcursus voor ouders van kinderen van 0-3. Volgens de aanwezigen was dit wel interessant. 's Avonds waren we vrij.

Zondag konden we eerst uitslapen tot, jawel: 8 uur! Waarna we een door Erik en Alie georganiseerde kerkdienst hadden. (Dit was eigenlijk het onderwerp voor de serieuze avond, maar aangezien de 4 uur durende kerkdienst voor een tweede keer mee moeten maken geen fijn vooruitzicht was, is er besloten om hier dus onze eigen dienst van te maken).

's Middags was het tijd voor de boneza ball wedstrijd. Boneza ball is een balsport waarbij je een bal door een ring moet schieten. Dit is bedacht door iemand uit de omgeving. Hij heeft de ambitie dat het spel ooit op de olympische spelen gespeeld wordt. Nadat de wedstrijd met een gelijkspel van 3-3 werd afgesloten met een penalty shootout, die we uiteindelijk verloren met 2-1, vonden we dat we met opgeheven hoofd terug konden gaan naar de compound.

Die avond was het tijd voor de spelletjesavond waarin onze Bijbelkennis op de proef werd gesteld. Deze blijkt bij de meeste mensen toch wel tegen te vallen.

Groetjes Stijn

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.