Tijn en Sybren zijn in Oeganda creatief in de pen geklommen. Ze praten ons bij over de belevenissen van gisteren, dinsdag 18 juli.
Na een lange nacht vol ABC’tjes (een woordspel wat bijna een ritueel is geworden ‘s avonds), was het om 6:30 tijd om onder de klamboes vandaan te komen. Na een heerlijk ontbijt was het weer tijd voor een goedemorgengesprek. Na dit gesprek maakte Meinke een klein inschatfoutje op de latrine. Het gat zat toch een stukje verder naar voren dan gedacht. Hierna kwamen we geheel in stijl een halfuur te laat aan op de bouw om vervolgens direct een treintje te vormen. Daarin werden stenen doorgegeven en onze zangkunsten getoond. Om 10:00 was het tijd voor koffie, een goede oppepper. Toen deze op was gingen we vrolijk weer verder. Aan de rivier werden een paar deelnemers ingesmeerd met een vruchtensapje, denk aan “The Lion King”. Het zou goed voor de huid zijn, maar het ging er niet gemakkelijk af.
Rond 13:00 was het tijd voor de lunch. Een vertrouwd AVG’tje, met stukjes bot. Na de lunch gingen de bouwers weer aan de slag en begon Annemiek met haar assistentes aan het kinderwerk. Nadat wij, “The White Ghost People” zo de middag door waren gekomen, was het tijd voor een douche. Deze werd onderbroken door hoog bezoek van de afgevaardigde van de president. Hij gaf een speech, nam een kijkje op de bouw en vertrok weer. Giliam was hierdoor zo met stomheid geslagen, dat hij na het douchen spontaan het verschil tussen zijn schone onderbroek en de vuile onderbroek van Nathan niet meer wist. Hij won hierdoor dan ook de Botte Beitel. De Gouden Troffel ging naar Bas en Giliam, voor het binnen leggen van alle gedroogde matrassen. Toen was het tijd voor het avondeten en het moment waar velen op wachtten: de groetjes van familie en vrienden.
Bedankt Eelke, Mark, Irma, Menno, Niek, Imke en Teun voor jullie lieve bericht. Het wordt erg gewaardeerd, net als alle andere berichten. Wij missen jullie ook ontzettend. En een heel leuk idee Niek, als Jos het maar uit zijn hoofd laat!
En nu weer terug de klamboe in.
