ZA122 | Het kon eigenlijk niet minder...

Geplaatst op 4 aug 2022 - 17:18

We dachten dat we er bijna waren... Maar toen begon het eigenlijk pas

Na een heerlijke nacht in de lodge vertrokken we om 04:45 uur met de bus naar Lundazi. De bus zat al vol met locals en hun bagage, maar gelukkig was er voor ieder nog net een zitplek vrij. Plaspauzes waren heel eenvoudig: dames links, heren rechts, in het gras, achter een bosje, gehurkt... Met takjes in de onderbroek stapten we weer terug in de bus. Gevoed door kleffe witte broodjes met pindakaas konden we er toch weer tegen aan. De bus bleek ook echt een lijnbus te zijn. We zijn regelmatig gestopt om passagiers in en uit te laten. Voor elke Zambiaanse passagier die eruit stapte, kwamen er twee voor terug... Er was immers nog plek in het gangpad. Wanneer je tijdens de stop je raampje te ver open had, kwamen alle straatverkopers op je af of vlogen de huwelijksaanzoeken om je oren :p De aankomsttijd in Lundazi was gepland om 15 uur, maar dat bleek 17 uur te zijn. Daar eenmaal aangekomen werden we opgewacht door een veel te kleine vrachtwagen en jeep die ons naar Mtelwe zouden brengen. Opgepropt als bolchrysanten achter in de laadbak (in de kleur rood) dachten we met een uurtje in Mtelwe te zijn. Half gaar van de lange reis, hobbelden we nog een heel stuk verder, wel beloond met een prachtige zonsondergang. Ondertussen werd het donker, en dan ook écht donker. Wel werden we verlicht door de sterrenhemel, maan en de melkweg. We dachten al twee keer dat we er waren, maar dat bleek niet zo te zijn... Toen viel ook nog de motor uit, en deed de accu het niet meer. Na met z'n allen flink de vrachtwagen geschud te hebben, kregen we hem weer aan de praat. Maar 10 minuten laten stonden we opnieuw stil. Dit keer bleek schudden niet te helpen en hebben we er uiteindelijk nóg 3 uur over gedaan om in Mtelwe aan te komen. Nadat de bagage was afgeleverd, werden we in de jeep alsnog in 3 groepjes naar Mtelwe vervoerd. Daar stonden alle kinderen en locals ons dansend en zingend op te wachten. Verkleumd begonnen we om 22:15 uur aan onze half warme maaltijd. Daarna hebben we onze slaapzalen klaargemaakt, bedden opgemaakt en klamboes opgehangen. Om 00:30 uur was bij iedereen het lichtje uit.

Vanochtend om 07:00 uur werden we weer gewekt. Iedereen kon even opstarten, plassen boven het gat en zichzelf wassen. Daarna heeft iedereen in kleine groepjes de eerste goedemorgen gesprekken gevoerd. Het ontbijt was brood met eigen meegenomen beleg en rijstepap. Toen werd het tijd voor een officiële openingsceremonie. Na veel toespraken van belangrijke locals, dansjes en gezang werd het tijd om de eerste steen te leggen. Astrid en Arjan hadden de eer om samen met de lokale aannemer deze steen te leggen. De bouw is begonnen!

PS: Komend weekend gaan we de groetjes lezen! Laten jullie nog iets van je horen?!

De bouwprojecten van World Servants bieden jongeren de kans om mee te bouwen aan verandering. Hun inzet tijdens een werkvakantie laat praktisch zien wat de kracht van dienen is. Door samen met een lokale gemeenschap te werken aan een ontwikkelingsproject van een lokale ontwikkelingsorganisatie, veranderen niet alleen de levensomstandigheden voor de hele gemeenschap, maar veranderen ook de jongeren zelf.

In veel Nederlandse kerken is een World Servants-project onderdeel van het jongerenwerk van de kerk. Diaconaat en jeugdwerk lopen zo naadloos in elkaar over en een hele gemeente komt in beweging rond het project. Werkvakanties hebben daardoor een blijvende impact, zowel in Afrika, Azië of Latijns-Amerika als in Nederland.