Met zo'n leidersteam kom je ook echt niet aan je rust toe. We dachten even bij te komen van een weekje bouwen. Lag er toch een uitdagend programma voor ons klaar vol met ontmoetingen met de lokale bevolking.
Niks uitslapen zei Alike. Zeven uur er uit, half acht ontbijt, 8.15 GMG en om 8.45 gaan we spullen voor het kinderfeest klaarzetten. Dat is toch niet echt rustig te noemen. Het feest was er niet minder om. In de kerk waar we Zondags de diensten bij wonen, hadden we een heus kinderfeest georganiseerd met schmink, ballonnen, spelletjes en nog veel meer. Gelukkig heeft Marjolein een paar foto's gemaakt. We zitten op zo'n ruime 4.000 foto's zo halverwege het project. Dus lief thuisfront, trek er even wat tijd voor uit als we thuiskomen met onze verhalen.
Zaterdagmiddag stond de wedstrijd Ghana - Nederland gepland. We hadden heuse aanplakbiljetten gemaakt en opgehangen. Er stond een Ghanees team op ons te wachten wat er professioneel uit zag. Voor de zekerheid werd ons team versterkt met een paar watervlugge Ghanezen. En omdat wij zoveel dames in het team hadden, werden er ook aan Ghanese zijde dames toegevoegd. Hoezo cultuur? De match eindigde onbeslist in een 2-2 gelijkspel.
Je zou zeggen... fff uitrusten. Maar nee.. Tempo alsjeblieft zei Brenda. Over 3 kwartier staan er 5 lokale mensen op ons te wachten die ons mee gaan nemen naar hun eigen huis. Dus pannekoekenmix pakken, pannekoekenpan, gefilterd water en een kadootje en veel succes vanavond. Sommigen namen ook matras en klamboe mee en daar gingen we Op naar de lokale woningen. Vol van verhalen kwam een deel van de groep rond een uur of 9 terug. Eieren, rijst, pinda's en levende parelhoen en gefrituurde hapjes waren de kadootjes die we mee naar huis gekregen hebben als dank voor onze aanwezigheid. Met z'n tienen sliepen we in onze eigen slaapkamer en Brenda, Judith, Johannes, Roeline en David bleven bij de lokale bevolking slapen.
Vanochtend om, jawel... 7.00 uur moesten we er weer uit. Voorbereiden voor de kerkdienst. En na een hoop gezing en gedans, mocht onze eigen hoofdleider een preek houden. Enne... Bij de Assemblies of God wordt wel verwacht dat je toch zo'n minuut of 25 volpreekt. In z'n beste steenkolen Engels ging Jan in op Joh 13 over de voetwassing. Jezus die laat zien dat je de ander moet dienen. Zelfs Judas' voeten werden gewassen. Natuurlijk vertelde hij over 'To Love is To Serve' wat nog op vele World Servants T-shrts te zien is.
Thuisgekomen wachtte ons een hele verrassing. David en Lise hadden al een keer of wat aangegeven dat zoet, zoet en zoet toch best wel veel zoet was op brood en dat ze wel weers eens een boterham met kaas wilden. Laat onze Brenda nou net vandaag een heerlijk Groen Hart Boerenkaasje uit haar tas toveren. Een lunch om nooit te vergeten. Heerlijk.
Maar nog gunde onze cultuurleider ons geen rust. Direct na de maaltijd gingen we op weg voor een wandeling richting de waterval van Nakpanduri. Nou ja, waterval... Gelukkig was het uitzicht fenomenaal. We hebben echt genoten van de prachtige omgeving.
Direct na de wandeling dook het leidersteam onder de boom om met elkaar te evalueren. We zijn halverwege. Hoe gaat het echt?. Conclusie: Helemaal prima. De balans: Het hoogste punt is bereikt, volgende week gaat het dak er op. En daar kwamen we voor. Lerarenwoningen die een toekomst bieden voor de JHS van Nakpanduri. De sfeer in de groep is goed. We hebben hele interessante ontmoetingen met de lokale bevolking. We eten fantastisch.Het ene na het andere projectdoel wordt afgevinkt als zijnde 'check, gerealiseerd. Kortom beste mensen in Nederland.
De hele hartelijke groeten uit een prachtig Nakpanduri van een enthousiaste groep World Servants
