Een werkvakantie in een ontwikkelingsland heeft zo zijn uitdagingen...
Donderdag had ik een heel bericht getypt op mijn telefoon. En ja hoor, toen ik hem wilde ik opslaan, had ik ineens geen internet meer en was het bericht weg. Dat was even erg frustrerend. Na meerdere pogingen is dit bericht van vrijdag uiteindelijk vandaag (maandag) online gekomen. Be flexibel and adapt. Dat is één van de uitdagingen van het verblijf in een ontwikkelingsland. We doen ons best en het aanpassen lukt ons aardig.
Wat wel bijzonder is is dat er geen internetcafé of iets dergelijks is, maar iedereen heeft hier wel een telefoon met internet. Dat even voor jullie beeldvorming. Het versturen van een verhaal zoals dit bericht kost me zo'n 1,5 uur. En ook dit bericht typ ik nu al voor de tweede keer. Naast een gebrek aan water en een goede verbinding hebben we ook te maken met een tekort aan stroom. Ik ben dus erg blij met mijn solarpaneeltje en onze powerbanks. Je ziet hier trouwens ook geregeld zonnepanelen. Vreemd gezicht zo'n paneel bij een hutje van leem en golfplaten.
Eerder typte ik dat het erg warm was. Het werd een hete en zware dag. Doordat we bezig waren met de ringbalk, die af moest en het beton dat op moest, werd het ook een relatief latertje. Afzien dus. Toch vordert de bouw gestaag. En zoals Kyrk ons vertelde: een dag met progressie, ook al is die nog zo klein, is een geslaagde dag! En wij bouwen nog volgens planning, dus het gaat super!
We genieten dus ook volop. We genieten van:
De bouw;
Van de contacten met onze bouwvakkers;
Van het ijsje gisterochtend;
Van een wolkje en zuchtje wind;
Van het kopje koffie of bouillon bij de lunch,
Van de kinderen in hun mooiste kleren tijdens het kinderwerk;
Van rit met de truck naar de bouwplaats met bijbehorende zwiepende takken (met grote doorns) in je gezicht;
Van de zwaaiende kinderen langs de weg;
Van elkaar;
Van het spelen van spelletjes (Lees weerwolven);
Van het samen praten over onszelf en over God;
Van het super afwisselende ontbijt(Lees, banaan, pap, spaghetti, brood, koffie, muffins, mango)
Van het diner waar altijd meer dan genoeg van is;
Van de verhalen van Kyrk over hun leven en over Haïti.
Kortom: het is zwaar, maar super hier!
Vanochtend hebben we even niet gewerkt maar genoten van een tocht naar de markt. We gingen lopend. Zo konden we ervaren hoe het leven hier is. We liepen maar 3,3 van de 12 km. Meer dan genoeg. Daarna werden we opgepikt met de truck. Hier loopt men dit ongeveer drie keer per week voor hun boodschappen en bij gebrek aan een koelkast. De markt zelf was een beleving op zich. Chaos, maar alles was er te koop. Ibuprofen, maïs, cola, koeien, oliebollen en geitekop. Genieten dus.
Op dit moment knallen we nog even op de bouw, het is gelukkig lekker weer.
Vanavond ga ik weer eventjes jullie groetjes voorlezen. Wat een feest! Wat een zegen dat zoveel mensen met ons meeleven, van ons houden en ons missen. Het zal wel weer een avondvullend programma worden.
Morgen hopen we een beetje uit te slapen en te genieten van pannenkoeken als ontbijt!!!! 's Middags staat in ieder geval de interland Haïti vs Nederland op het programma. Wordt vast een nederlaag en een feest. Maar daarover later meer!
Groet en zegen vanuit Marot,
Ruben
(NB: omdat bovenstaand bericht is geschreven op vrijdag 29 juli op maandag 1 augustus is geplaatst mogen begrippen als vandaag en morgen gelezen worden als vrijdag en zaterdag. Binnenkort volgt een update van het weekend.)