Vanuit Nederland deelt Wim met ons zijn laatste blog
Beste allen,
Hierbij de laatste update van onze groep. We zijn weer thuis, gezond en wel. We zijn enorm dankbaar voor jullie gebeden, voor jullie aandacht en Zijn bijstand. Na bijna een jaar van voorbereiding, na een lange heenreis, het bouwproject in Milloso, de intensieve contacten met de lokale bevolking, na enkele duizenden kilometers door Zambia, Botswana en Namibië zijn we vervolgens na een even lange thuisreis weer in Krimpen aangekomen. En daar stond dan een groepje familie en vrienden die er 4 weken geleden ook stonden en ons nu welkom heetten. Fijn dat er zo is meegeleefd!
Nu een ieder weer in zijn woning terug is, blijken er meer zaken bijzonder die we vooraf heel gewoon vonden. Na een maandje geslapen te hebben op een luchtbed, leven uit een zgn. weekendtas, en een heel andere levensstandaard gaan gewone zaken opvallen. Ik zal er een aantal noemen:
1) Lekker water uit de kraan om te drinken.
2) Een schone douche met voldoende schoon water met de gewenste tempratuur.
3) Een lekkere schone handdoek.
4) Een schoon toilet.
5) Een heerlijke bak koffie, ondanks alle goedbedoelde mengsels onderweg, is een Nespresso echt een
weldaad.
6) Een supermarkt, slager en bakker die voldoende veilig voedsel verkopen.
7) Met je blote voeten over de vloerbedekking lopen, die zandvrij is.
8) In een schoon bed kruipen, op een heerlijk zacht matras, onder een donzen dekbed.
Wat hebben we veel gezien, veel beleefd en veel meegemaakt. Het bouwproject in Miloso heeft ons dicht bij de Zambiaanse bevolking gebracht. Leven zoals zij leven, werken zoals zij werken, reizen zoals een Zambiaan reist. Dit eerste deel van ons verblijf in Afrika is heel waardevol geweest voor jong en oud in onze groep. Een deel wat we voor altijd met ons mee zullen dragen. Het tweede deel van de trip was een reis dwars door Zambia, via de Victoriawatervallen, door het Chobe wildpark in Namibië. Via de Okavango Delta in Botswana om tot slot via het Chobe Savuti park weer op de verharde weg naar Kazungula, Namibië te rijden om daar de grens over te gaan en de auto’s in Zambia in te klaren. Als volleerd linksrijden-chauffeurs passen we de bandenspanning aan wat het rubber zal moeten overwinnen, rijden we door water, zand, blubber, over rots en asfalt en al wat je zoal in Afrika tegenkomt, laten ons paspoort vol stempelen, en gaan we bij een grensovergang met alle geduld 7 loketten langs en betalen in verschillende valuta’s de meest onduidelijke taxen. Zelfs de tent met inentingen moeten we langs, voor de BMR prik, wat we gelukkig weten te voorkomen. Olifanten die op minder dan drie meter langs ons heen lopen (voor diegene die in een grondtent sliepen waren de voetstappen duidelijk voelbaar), impala’s die door hyena’s worden opgejaagd voor hun ontbijt, terwijl je uit je tent kruipt, Nijlpaarden op slechts 10 meter afstand, apen onder handbereik, krokodillen slechts 20 meter verderop, leeuwen die je in het donker grommend laten merken dat ze dichterbij zijn dan je zou willen, kuddes zebra’s, giraffen... We hebben het allemaal gezien, gehoord en beleeft. Als dieptepunt sloeg een auto met 5 groepsleden tweemaal over de kop voor onze ogen. Twee klapbanden en de auto total loss. Maar een paar uur later konden we verder, zonder noemenswaardige lichamelijke klachten! Een wonder! Het was intens en indrukwekkend. Welkom in Nederland, daar waar alles is wat het was.
Het ga jullie goed.
Hartelijke groet,
Wim Blonk
