Op de laatste dag in Oeganda zijn souvenirs gekocht en is Lake Victoria bezocht.
Dagverslag 03-08
Souvenirs & sweet goodbyes
Hoi hoi! Nadat we gisteren in Kampala zijn aangekomen, mochten we vandaag wel tot 8:30 uitslapen. Helaas voor velen stond de biologische klok gewoon op 6:30. Dus genoeg tijd voor een verfrissende douche. Het eerste laagje Omoo zand laten we hier al achter. De rest wassen we er in Nederland weer af. Lonneke en Anthe waanden zich nog in Omoo. In plaats van hun tandpasta netjes in de wasbak te deponeren, doopten zij het grasveld onder hun balkon om tot nieuwe tandpastastruik.
Na het ontbijt gingen we naar de toeristenmarkt. De tips voor het afdingen van de souvenirs werden onderling uitgewisseld. Met ons zakgeld op zak gingen we op zoek naar de leukste souvenirs. Papa’s, mama’s, opa’s, oma’s, broers, zussen et al. het is gelukt hoor, iedereen is dik geslaagd!
Na de lunch was het tijd om te gaan lunchen met mensen van het AEE kantoor hier in Kampala. Hier zijn we weer herenigd met Mercy die de eerste anderhalve week bij ons was. Ook namen we hier vast een klein beetje afscheid van Mary. Zij heeft mogelijk gemaakt dat wij alles konden doen wat we hier in Oeganda wilden doen. In haar afscheidsspeech vertelde ze ook dat ze per 01-08 niet meer bij AEE werkt, maar dat ze ons in onze laatste dagen niet in de steek wilde laten en dus gaat ze mee tot we het vliegveld oplopen. Super lief, Mary bedankt!
Nadat we onze tassen opnieuw hebben ingepakt om alle souvenirs veilig naar Nederland te kunnen vervoeren, stapten we in de bus richting Lake Victoria, waar we bij een beach club even kunnen relaxen voordat we gaan dineren. Maar voordat we daar aan komen, maken we nog even een pitstop bij de supermarkt waar de laatste shillings worden omgezet in chips en koekjes. Die kunnen we nuttigen terwijl we aan de waterkant zitten.
Bij aankomst bleek echter dat we ons eigen eten en drinken niet mee mochten nemen. Onze tassen werden goed gecontroleerd. Dus nog even geduld voordat het extra proviand genuttigd kon worden. Bij Lake Victoria werden nog vele fotoshoots gehouden met Oscar en Mercy die vanuit AEE ook allebei 1,5 week met ons hebben geleefd en ons nu mee komen uitzwaaien. Daarnaast werd er een potje voetbal gespeeld met andere bezoekers van de beachclub.
Onderweg naar het avondeten maakte de buschauffeur zijn opvatting dat hij het alleenrecht op de weg heeft nog maar eens kenbaar. Auto’s, brommers en motoren moesten maar aan de kant gaan tijdens zijn heldhaftige poging om al achteruit inparkerend de muur rondom het parkeerterrein niet te kussen. Dit alles ging gepaard met Afrikaanse parkeersensoren (lees: slaande handen op de achterkant van de bus). Het ging goed! We kregen een redelijk maal. Wel werd duidelijk dat de koks in Omoo worden gemist.
We liepen bijna het vliegveld in toen Nathan erachter kwam dat hij zijn paspoort niet bij zich had. Oepsss…
Hij lag niet meer in de bus... Dus is hij samen met Annemiek en Mary terug naar onze dinerspot gegaan. Gelukkig lag het paspoort daar nog. Nog voordat de laatste tassen waren ingecheckt en de laatste stoeltjes veilig waren gesteld, waren ze terug. We zitten al bij de gate en wachten op het moment van schrijven totdat we aan boord mogen.
Dit is ons laatste dagverslag vanuit Oeganda. We willen iedereen bedanken die de afgelopen drie weken met ons meegeleefd heeft. We hebben enorm genoten van de groetjes!
Liefs Tijn & Sifra
